Maisiyah

Bir nefes daha sokulsun içine ben gibi
Nedeni yok yaşam ki melodisel bir tablo
Bilinmez hangi acını geride bırakacaksın çok değer verirken
Maskelerde farklı ruhlar tadılacak şafak sökerken
Kaç kadeh bu drama afrodizyak?
Sen kokan sarhoş anılarımda
Dipnotuysa öykümün acıyla sarılan cigaralarda gizli
Bıraksın kendini zamana
İnsanız! Doğup ölen bedende tek hata ömür denen bu düş
Savaş yaşamda bitmez, dönüş kısır, sönüş kolay ölümse son dumanda!
Hakim olsun ellerim ki beni de çeksin kendine
Umut doluydu kumbaram kırık o düşlere
Büyürken acıyla harman, tanrısal yaşam
Kalıtsal doğan yaran azar bu dünya sanal
Aslolan nedir ki?
Kalan o ızdırap harabesi içinde süregelen hayatın mı kendisi?

Gelişti tüm bu dünya, gözbebeklerinde ufku arama
Yolunu gösterir sana tüm fısıltılar
Akıntılarda insan sürüsü, sokaklarında çöpte ölüsü
Asalım ruhları geceleyin askılıklara!
Sabahsa güneşi gör, adımlarında kör bir gün
Senaryo aynı balkonumdan gördüğüm tüm bu manzara
Aklımın içinde, fırçamın gizinde darp eder tuallere
Renklerin semada toz pembe
Aldığım nefes parayla eşdeğer mi?
Sizinki mutluluk mu? Pardon? Yüzünüz hiç güler mi?
Bilinir acının rengi saklıdır karanlık armonimde
Hüznüm ruha muhtaç! Yaşamı gör!
Hiciv dilimde kördüğüm
Her satır kanatır kavramı
Küçücük oyunların dostluk arası reklam
Her kuşak bir mevzi kuşanan kalıplarında takibi
Harbin ortasında savrulan bu bedene emanetin melankoli