Mohem Ni Baram

مهم نی برام که چی تو کمرته
منی که دکترا با چرخ دوختنم
همونم که میدونستم بَد
ولی حرف گوش نکرد
مهم نی برام که چقدر خوشگلی
میدونم هر جون تلست
همونطور که گرونتر از قبلی بودم
از نفره بعد ارزونترم
مهم نی برام که چند تا هستن
منی که بهم میزد سرکار دستبند
عشقشو داشتم شر باشم من
هروئین کشیدم دعوا کردم
مهم نی برام که بگیرم سرطان
اینم یکی از مرضام
من که هر روز میمیرم
اصلا بمیرم هم الان
مهم نی برام که پورش ندارم
پیاده ام تنهام پشت ندارم
خوشحالم برا چند دیقه لذت
به دختره مردم قول ندادم
مهم نی برام که عاشق چیم بشن
چی بگن راجبه این تِرَک
بزار بگن زانو زده
اونا که نمیدونن چی بود باره این پسر

مهم نی برام یعنی بوسه رویِ طنابِ دار
یعنی نمیفهمم خیالی نیست تنهام بزار
مهم نی برام یعنی پُشتِ خالی زانویِ زخم
کسی چه میفهمه از این حالِ داغونه من
من ساختن بلد نیستم بگو چیو خراب کنم
زیادی یاد گرفتم چشمم دید و خراب شدم
من همون قمار بازم که مهم نی باختنم
من خودم زمین خوردم خودم و به خاک زدم

نه به آرتیست بودنمو صدام مینازم
نه برام مهمه، لباس قیافم
از همون روزی که ٢ نفر شدم
تو آیئنه برا خودم کلاس میزاشتم
میدونی که برا شعرامی شاهرگ
میدونم که توءِ نگام چیا هست
من بندتما! اگه چشام سیاه رفت
قول بده ببخشی چراغ شی واسم
مهم نی برام تخممه ترس
نمیخام شهرتِ خز
کجا میخای بری نوکرتم
مگه نمیدونی مردنه تش؟
مگه نمیدونی فانیه عمرا؟
بازیچه ایم برا بازیه دزدا؟
مگه نمیدونی حقّتو خوردن؟
مگه نمیدونی لاشیه دنیا؟
مگه نمیدونی وقتی بچه ایم
عجله میکنیم زود بزرگ بشیم
یه وقتی میفهمیم که اشتباه کردیم که
شدیم یه پوست کُلُفتِ پیر
میدونم اینارو مهم نی برام
باید تو خودت شی خلاص
میدونم تو هم مثل من شدی
دیگه مخت نی جواب

مهم نی برام یعنی بوسه رویِ طنابِ دار
یعنی نمیفهمم خیالی نیست تنهام بزار
مهم نی برام یعنی پُشتِ خالی زانویِ زخم
کسی چه میفهمه از این حالِ داغونه من
من ساختن بلد نیستم بگو چیو خراب کنم
زیادی یاد گرفتم چشمم دید و خراب شدم
من همون قمار بازم که مهم نی باختنم
من خودم زمین خوردم خودم و به خاک زدم

مهم نی برام که کیه پشتم
مثل باد داره میره عمرم
رفتی و میدونستم چیه عقدت ولی
یه روز میفتی گیره عرضه م
میشناسم خودمو رو حرفاش میمونه
میبخشه ولی از زخماش میخونه
همیشه جیبشو شریکِ با اونکه
انگشتِ پاش از کفشاش بیرونه
من و افسردگیم
یادِ بچگیم و سر خوردگیم
میرفت تو پیک های الکل یِه ریز
اون همه پژمردگی
از خودم گله دارم
خیلی رویا به خودم بدهکارم
همه کارامم نصفه کارست
مهم نی برام که بشه یا نه
هر کوفتی اومد جولوم چند پُک زدم
جیبام خالی و پره سم شد رگم
وقتی از آشنا میخورم
چه توقعیِ دیگه از دشنم
نمیرم بیرون چون انگیزه نیست
چون لا این مردم اندیشه نیست
دل نبند برا تو هم تش میشه این
چیه این دنیا که درگیرشیم؟

مهم نی برام یعنی بوسه رویِ طنابِ دار
یعنی نمیفهمم خیالی نیست تنهام بزار
مهم نی برام یعنی پُشتِ خالی زانویِ زخم
کسی چه میفهمه از این حالِ داغونه من
من ساختن بلد نیستم بگو چیو خراب کنم
زیادی یاد گرفتم چشمم دید و خراب شدم
من همون قمار بازم که مهم نی باختنم
من خودم زمین خوردم خودم و به خاک زدم