Savaşçı

Barışta gözü kalmış, savaşçı değil özü farklı
Savaştı gidip gözü kanlı, çok fazla ölü varmış
Madalya ve ödül aldı,ne sevindi ne götü kalktı
Yakasında göğüs kartı, istemedi dövüş artık
Mum gibi söndü kaldı, bir kadına sözü vardı
Geçse bile ömür artık,tadamadı öpüp aşkı
Geçmişinde gözü kaldı,geleceğe öcü vardı
Yoktu bir çözüm artı,hayatı bir dökümandı
Olsa bile sözü altın değerinde kötü anıldı
Hayatına dönüp baktı her şeyi söküp aldı
Değişik bir döngü vardı, önce biraz övgü yağdı
Sonra herkes sövdü aklı almadı dondu kaldı
Bayaa gönlü yandı, beş olaydan dördü yangındı
Kalbinde kök mü saldık yeryüzüne kör bir martı gibi
Günahını ölçtü tarttı ve birden çöktü ağırlık
Dağıttıydı gözü kaşı, en büyük çölü aşıp

Barış zamanı, kendine çatardı
O bir savaşçıydı
Kaçın bakmayın, hatırlatmayın
O bir savaşçıydı

Olsa bile yaptığı çoğu şey hatalı, hepsinden haz aldı

Çek silahı sömür halkı,düşüncem nötr artık
Olmuşsa kömür kanlı, içeride bir dövüş vardır
Para bir likörlü tatlı, kandırmaya köylü halkı
Yoktu bir görgü tanığı, sadece gördü tanrı
Beyni göçük altı ve kalbi çökük sancısı var
Asla ötüp anlatamaz şeytanın görevini ödünç almış
Yazarlar öykü yapsın hayatından, özgün kalsın
Çözük bağcıklarıyla hayallerine ördü ağı
Bekle nankörlük yapsın ama hayır asla
Bir anlık kahramansa yıllar sonra katil ama
Söyle kimden öğüt alsın kimsesi yoktu yalnız
Başına Öksüz kaldı, belki de özgür artık
Bilmezdi hiç görgü saygı,hastalandı öksür hapşır
Bitap düştü, çöktü kaldı yerde herkes öldü sandı
Yoktu hiç gözü yaşlı, arkasından güldü halkı
Ama daha çok ömrü vardı, sadece göğe kalktı

Barış zamanı, kendine çatardı
O bir savaşçıydı
Kaçın bakmayın, hatırlatmayın
O bir savaşçıydı