Noor (feat. Vaahiid)

خیابونا میسازن فردای منو
فریاد آینده است و صدای من، آه
یه قلم از جنسِ عمرم
نقاش زندگیم قبلِ مُردن
میشه بهش زندگی بخشید
به اون گلی که شده پژمرده، غمگین
میرم ولی میدونم داشم
اینا کلش رو تنم یه یادگاره واسم (آه)
بینِ نگاهمون فاصله کمه
درست عینِ چشات که تو خاطرِ منه
خورشید نگات، نورِ تاریکیِ غمه
که بهم قول داده سویِ یکی دیگه نره
لایِ دفتر شعرامه برگای لاله
زل میزنه بهم و حرف داره با دل
هیچ وقت نگو این قصه تهشه
نگو این حس فرق داره با عشق

زندگی یه توهمِ سخته
که بین اون و رویا یه فاصله است که مرگه
اینه
دست و پا زدم تویِ این دنیایِ سخت و چرک و بانمک من هی
بشین فکر کن که من فرشته ام
اما اون فرشته ای که حتی مرگت دست منه
فکرای نکرده توی ذهنتم که
همه شون بابتِ وجود منه (وجود منه)
نگام هر دفعه بهت عوض میشه
و دنیات هر دفعه زشت تر از پیشه که
نمیتونم من تنهات بذارم
اَ بودنِ با تو فقط غماتو دارم
من (من) نمیذارم که تو تنهاییتو حس کنی
به فکرتم، همیشه حسش می کنم
نمیذارم که تو تلخیشو بکشی
دستاتو می گیرم و لمسش می کنم