Facia!

İnan nutkum tutuluyor olanları görünce
Tebessümler yakışmadı öyle sahte gülünce
Facialar yaşıyorum kadere hep sövünce
Bende mutlu olacağım lakin bir gün ölünce
Vahşetin tam ortasında umudum da var hala
Anekdoktu iç sesim ve olmamıştı mübalağa
Lakayıttı davranışlar gelde anlat külahıma
Yalanlardan uzaklaştım yakınlaştım Allahıma
Ne yazık ki bu düyada mutlulukta palavra
Yetinmiyor insanoğlu elde inan kalanla
Beden diri olsa dahi ruhum ise kadavra
Barışmayıp ne yapayım ki çocukluğumu alanla
Bakın fay hatlarım birikiyor
Şimdi depremler yaratır ve irkilir o
İnan faciadır hayat yazık deliriyom
Hayra alamette değil yolum beliriyo
Şu an bak dünüm hadi yak gülüm
belki dostum bu gün o gündür yani bu gün son günüm
Durma çölün ortasında kopar açan son gülü
Düdük çaldı maç biter kader atar son golü
Yüklerim ağır gelir değilim hiç herkülüm
Hayatım zor tabi kayar inan şerkülüm
Sigaradan düşen ama çöpü olan hep külüm
Mutlu mesut geçmiyor ki yaşadığım tek günüm
Bende batan gemiyim ve yoktu hiç kurtulan
Defterin arasında bir gülüm kurutulan
İnsanlar kuzu gibi beni demi kurt adam
Kurtarın beni hadi yaşadığım kuytudan
Yaşanılan acıların nedeni var
Eğer günahlarım var ise bedeni yak
İnan bu dünyada yaşadığının bedeli var
Bende aciz bir kulum lütfen yardım et bana Rab
Felaketin öncesi yaşadığım bu sükune
Serzenişi bırak hadi haline be şükür et
Kaderine sayıp sövüp durmadan hep küfür et
Sonra de ki Rabbim bana cennetini lütuf et
Depolarda unutulmuş anlamlı bir potreyim
Yaşamaktı zor zanaat ölüm ise zor değil
Gerçeklerden bahsedin ve azapların çok deyin
Mutlu birer yaşam içim içimde hiç yok delil
Paranoyak düşünceler bence gerçek olanlar
Etrafımda dolu inan tüyleri mi yolanlar
Hayatla olan maçımda bana yüksek oranlar
Mutlu mesut yaşarlar be yürekleri yoranlar
O kadar çok kırıldı ki kalbi aldım alçıya
Eziyeti bırak artık dayanamam acıya
Tahammülde kalmadı hiç en ufak bir sancıya
İçim zifir karanlıktı sonum ise facia