Hamechi Daram

اووه
ای
لل و لل و لی
اوه

قبلاً خودمو جلو آینه میشناختم
الآن اَ تو مُردم و از این آدم بیزارم
من دیگه گم گم شدم، بدم میاد دیگه از خودم
تنهام با این که
همه چی دارم (yo)

چند وقته که رفته همه چی یادم
از رنگ لبایِ تو تا طعم سیگارم
دیگه خسته ام اَ رویاهام و شبا بیدارم
کرده این غمه چی کارم؟ من
جوونیمو توی آینه ها گذاشتم
آتیشمو توی پایپه جا گذاشتم
همه اش دنبال صبری که نداشتم
پی سایه اون سَروی که نکاشتم
الآن برام شب نور باتلا رو tableها میرقصه
فرشته ها دور من و haterها دور دسته
چرا نمیشه که حس من عوض شه؟
دله آرامشو کِی میخواد بلد شه؟
چند وقته الآن stand-byم
رفیقامم بیخیالش، اسمن پایه ن
تا همین جام که رسیدم اسفند باید
دود بکنی، چون نمُردم و قسمت شاید بود

قبلاً خودمو جلو آینه میشناختم
الآن اَ تو مُردم و از این آدم بیزارم
من دیگه گم گم شدم، بدم میاد دیگه از خودم
تنهام با این که
همه چی دارم

خدا کمدین و دنیا بهترین جوکش
اون شب مث که بد بوده یه کمی کوکش
کدوم مریض ما رو آفریده؟ هه
منو شخصاً که واقعاً ریده
چون مغرور و غُد و لجبازم
اَ وقتی که بین کل شهر عاصم
کله ام شد گنده تر بازم
دنبال جنگم، دو تا سربازم
سر موزیک دوستام دونه دونه میرن
جوری که باهاشون اصلاً رو به رو نمیشم
آره، از مهراد تا بهزاد
حرف نزدیم شش سال، ما انگار
زدو می کنیم بالاجبار ما انکار
ایران مال ما شد هکتار تا هکتار
غرورمون نداشت ارزششو که
گروهمون ول کنه ارتششو، نه

قبلاً خودمو جلو آینه میشناختم
الآن اَ تو مُردم و از این آدم بیزارم
من دیگه گم گم شدم، بدم میاد دیگه از خودم
تنهام با این که
همه چی دارم

این روزا دردا زیادترن، رفیقمه تنهاییام فقط
از آدما حتی میاد بدم، اون که با خودش تو جنگه زیاد منم
پس آینه بشکن، اون که رو به روته من نیستم
پس آینه بشکن، اون که جلو روته من نیستم
پس آینه بشکن، آینه بشکن
خسته شدم بس که دیگه رو به رومی اَ دیشب

آرزوم بود بشم یه روز امروز خودم
نمیدونستم قراره بسوزه دورم
آره، همیشه همینه، هر چی پرنورتر
اشکمون بیشتر، میگذره عمر زودتر
هنوز آیینه صافه، این چهره چروک تر
ابر قدرت داغون عین بلوک شرق
برا خودمم دیگه گاهی وقت ندارم
کشوریَم که، نه، پایتخت ندارم
صدام میشه از هر باندی پخش
ولی این پرواز نداره باندی تهش
میخوام تو ارتفاع بمیرم
برم پیش بابام و باهاش یه جا بشینم
دیگه این زمین خاکیو نمیخوام
زیر نور بودم، امرو تاریکه که میخوام
من لجن کیَم؟ یه آدم بداخلاق نچسبیَم
صدام همه خونه ها، خودم تو قرنطینه ام

قبلاً خودمو جلو آینه میشناختم
الآن اَ تو مُردم و از این آدم بیزارم
من دیگه گم گم شدم، بدم میاد دیگه از خودم
تنهام با این که
همه چی دارم