Ksylina Spathia

Εγώ απόψε πεθαίνω
Δεν σε περιμένω
Πόσα χτυπήματα να αντέξουνε δύο ξύλινα σπαθιά
Άλλη μια νύχτα που δεν
Ξερω τι πινω και το που πάω
Τριγύρω γυρνάνε τα πάντα και εγώ
Ολο καπνό ρουφαω
Άλλη μια νύχτα που δεν
Είσαι κοντά μου για αυτό μεθαω
Και από το μέσα στο χάος μέχρι σήμερα ακόμα ποναω
Τα περασμένα δεν είναι και ξεχασμένα
Και δεν μπορώ να ανακτήσω τα χαμένα
Παρανοω και τα φρένα μου είναι κομμένα
Και αν δεν στουκαρώ αποψε θα οφείλεται σε εσένα
Και άμα πέσω πες μου αν θα με σηκώσεις
Η αν απλά θα με διώξεις
Σαν να μην με ξέρεις καν τώρα πια
Εγώ απόψε πεθαίνω
Δεν μπορώ να ανασαίνω
Και ενώ σε χρειάζομαι είσαι ακόμα μακριά
Και άμα πέσω πες μου αν θα με σηκώσεις
Η αν απλά θα με διώξεις σαν να μην με ξέρεις καν τώρα πια
Εγώ απόψε πεθαίνω
Δεν θα σε περιμένω
Πόσα χτυπήματα να αντέξουνε δύο ξύλινα σπαθιά
Κρίσεις πανικού χωμενες στο συρτάρι
Ωρυομαι βουβα για να μην με πάρουν χαμπάρι
Σε λίγο βγαίνει ο ήλιος χωρίς να έχω κλείσει μάτι
Μα το φως θα κάνει το ξύλο φωτιά να πάρει
Ψάχνω να με βρω σε καταχρήσεις του χτες
Σε διαγραμμένες καιρό από το κινητό επαφές
Σε ξεχασμένες στιγμές
Καπου στη μνήμη μου
Να καταλάβω τι στο διαιλο μου φταις
Άλλη μια νύχτα που εσύ δεν είσαι εδώ
Και ψάχνω απεγνωσμένα από κάπου να κρατηθώ
Πίσω μου ρέμα και μπροστά μου γκρεμός
Και εγώ απλά σε ρωτώ πως είναι δίκαιο αυτό
Και όμως παλι παλεύω με το κενό
Με σπαθιά από ξύλο και από πηλό
Ελπίζω αυτό να είναι αληθινό
Άμα δεν ειναι σκότωσε με εν ψυχρώ
Και άμα πέσω πες μου αν θα με σηκώσεις
Η αν απλά θα με διώξεις σαν να μην με ξέρεις καν τώρα πια
Εγώ απόψε πεθαίνω
Δεν μπορώ να ανασαίνω και ενώ σε χρειάζομαι είσαι ακόμα μακριά
Και άμα πέσω πες μου αν θα με σηκώσεις
Η αν απλά θα με διώξεις σαν να μην με ξέρεις καν τώρα πια
Εγω αποψε πεθαίνω
Δεν θα σε περιμένω
Πόσα χτυπήματα να αντέξουνε δύο ξύλινα σπαθιά