Ellerime Baktım

Ellerime baktım bugün
Ellerime, parmaklarıma
Baktım ellerimin bilgi gibi, emek gibi
İnsan gibi birikmiş damarlarına

Gittim bir an çocukluğumun suyu çekilmiş kıyılarına
Or'da her şey hüzünlü, her şey kırık dökük
Her şeyin bi' yanı gölge, her şey yarım
Artık gelmeyecek suyu bekleyen birer öksüz taş anılarım

O taşların güneşe bakan tarafı arkadaşlarım
Geziniyorum aralarında
Batıyor bazıları çıplak ayaklarıma
Anlıyorum, bunlar aşklarım, ayrılıklarım

Ah benim Malatya'm
Arapgiri'm, Keklikpınar'ım
Ayağıma batarsınız, yüreğim acır
Başlar çarpıntılarım

Ah anam, dayak kileri anam
Resmi bi' kavganın anlaşmalı yenik neferi anam
Düşün, anacı'm, anımsayacaksın
Yine bi' dayak gününün öğlenden sonrasıydı
Dışar'da kalmış bi' rüzgâr dövüyordu camları, kapıları
Sen kapının arkasında süpürgeyle faraşın
Ekmek duvarının yanında ağız ve burun deliklerin kan pınarı

İlk o gün çıktım kabuğumdan
Aldım pompalı gaz ocağını, patlattım kafasına
Anımsadın mı ne demiştin, anacı'm?
"Babaya el kalkar mı, oğul?"
Aynı sözü demiştin yine
Devlet için "Gözünün üstünde kaşın var" dediğimde

Anacı'm, dinle
Gaz ocağından sonra gün oldu, devran döndü
Anladım ki ne babam seni dövdü ne ben babamı
Ne sabır vardı başımızda ne gerçek düşmanımız vardı karşımızda
Girmişiz birbirimize