Yüreğimin Üstünden

Yolum hep düz değil, ruhum dağılır tümsekte;
Aşağıda bedenimi kemirirler, ah! ama kafam hep yüksekte.
Çirkine çirkin denilir mi? özü görmeye aynası yok.
Kıt sofraya aç gidilir mi? yansan, bir damla su yok.
Her aşka ömür verilir mi? sanma ki bir başkası yok.
Eskiden öyleydi de, şimdi kendine bile faydası yok.

Güneşime küstüm ben, parla da gir pencereden
Ya da vazgeç! bas, geç yüreğimin üstünden.
Bu mezara saplandım, yapabiliyorsan kurtar beni
Ya da vazgeç! bas, geç yüreğimin üstünden.

Güneşime küstüm ben, parla da gir pencereden
Ya da vazgeç! bas, geç yüreğimin üstünden.
Bu mezara saplandım, yapabiliyorsan kurtar beni
Ya da vazgeç! bas, geç yüreğimin üstünden.

Yolsuzlar yolcu olur, başlar ayakları unutunca;
Yazılar uçar, sözler kalır, ayaklar baş olunca.
Aşk her şeyi çözmüş, kendini kim yenmişse o ermiş;
Dolu içmedim hiçbir pir elinden, yine de adım deli derviş.
Bir el vermiş, öteki görmüş; mazlum mecbur, zâlime dönmüş.
Hâlbuki yaşamayı henüz öğrenmiştim,
Ama dünyanın sonu gelmiş.

Güneşime küstüm ben, parla da gir pencereden
Ya da vazgeç! bas, geç yüreğimin üstünden.
Bu mezara saplandım, yapabiliyorsan kurtar beni
Ya da vazgeç! bas, geç yüreğimin üstünden.

Güneşime küstüm ben, parla da gir pencereden
Ya da vazgeç! bas, geç yüreğimin üstünden.
Bu mezara saplandım, yapabiliyorsan kurtar beni
Ya da vazgeç! bas, geç yüreğimin üstünden.