Sipsi

Χριστέ μου, δεν είναι απατηλά τα ινδάλματα
που η κόμπρα ανακάλυψε για μένα;
Γλυκέ μου, δεν είναι παραμιλητό τα φράγματα
που πέφτουνε κενά σαν τον υμένα;
Ήμαρτον, Μαντόνα, και πέφτει γυμνή

Η πουτάνα των λιμανιών ξανοίχτηκε
σε θάλασσες πέρα απ' τις Κάτω Χώρες
Η κοίλη μέσα μου συσφίχτηκε
σπασμωδικά· στον πυρετό απ' τις αιώρες
Φύλλα, χειμώνες, επάλληλοι κυκλώνες και θυμοί

Σε μία στάλα νερό πνίγομαι
Μ' αφήνει φύσει δόκιμη η ανία
Από τους νεροχύτες όπου χύνομαι
Στα κανάλια, πλοιάριο και ταινία
Εικόνες στην, θεσμοί

Φωτίζων ο ίδιος το προσωπό του
αδυνάτησε να δει και να τον δουν
Μέσα, την Κυριακή, το σπιτικό του
άλλαξε χωρίς να του το πουν
Λειτούργησε με την ίδια ακριβώς ορμή

Οι μητέρες ντύνονται τα σχολικά τους
μπιζέλια τα δάκρυά των
ο χρόνος τρώει τα παιδιά τους
στην τραπεζαρία των κουφών
Άλλωστε, η τράπεζα σήμερα είναι κλειστή

Φύγε μακριά απ' ότι ζήσαμε
μου χαλάει τη θέα το καινούριο σου μολύβι
Η μύτη του σπάει ό,τι ζητήσαμε
κεφαλαία κυκλοθυμικά, σαν αντικλείδι
Μοίρα και μύρα στο κεφάλι από παιδί