Kalo Xeimwna
Καλό χειμώνα από εμένα το γράφω τέλη Ιουλίου
Ενώ κοιτάζω ανέμελα την πόρτα του νοσοκομείου
Έφαγα πακέτα από 7 δουλειές
Και ισως αυτός είναι ο λόγος που την φωνή μου δεν άκουσες
Μην με Ρωτάς αν γράφω, γράφω αρεα και που
Τις περισσότερες φορές την βγάζω στην ταράτσα μου
Έχω ένα δίσκο σχεδόν έτοιμο μες το pc
Και θα τελειώσει όταν χωρέσει την κατάντια μου
Η αφραγκία με έχει βαρέσει στο κεφάλι
Γι'αυτό πίνω (όταν πίνω) από δανεικό μπουκάλι
Η αφραγκία με έχει βαρέσει στο κεφάλι
Τους ξετρακιαζω μόνιμα και μου λένε χαλάλι
Πήρα λεφτά απ'τον πατέρα μου να πάω διακοπές και πίστεψε με δεν μου άρεσε καθόλου
Γιατί ποτέ μου δεν ζήτησα από κανέναν ότι ήθελα το έπαιρνα και το κάνα δικό μου
Είμαι 17 χρονών και έχω αρχίσει από τώρα να βγάζω ριτιδες στο κούτελο μου
Είμαι 17 χρονών και νιώθω πως το χω πάει αλλού σε σχέση με άλλους στο επίπεδο μου
Είμαι 17 χρονών και πίστεψε με, ακόμα δεν βρήκα τον εαυτό μου
Και σου το ορκίζομαι ότι δεν νιώθω άνετα όταν στον καθρέπτη κοιτάω το πρόσωπο μου
Θα ναι χειμώνας βαρύς, και το χα εκ γενετής στο να τα βγάζω πέρα
Θα ναι χειμώνας βαρύς όμως μην ανησυχείς δεν είσαι μόνος εδώ πέρα
Θα ναι χειμώνας βαρύς όμως να μην φοβηθείς οι στίχοι μου θα σε ζεσταίνουν
Θα ναι χειμώνας βαρύς και τα κουπλε της ντροπής θα είναι εδώ να σ'αρρωσταίνουν
Περνάν οι μέρες σαν νερό και προσπαθώ να καταλάβω τι εχει νόημα στην πουτανα
Γιατί είναι χάρισμα θεου; Γιατί μας βλέπω σαν να είμαστε τα ψάρια μες την γυάλα
Από το παρελθόν στην γειτονιά γυμνοί να παίζουμε με την σκασμενη μας την μπάλα
Μέχρι το μέλλον μας το σάπιο. Μεγαλώνοντας στον βάλτο και τα άγχη μας κρεμάλα.
Τώρα αγάπη διαδικτύου, ξεχασμένοι κάτι στίχοι στο από κάτω του θρανιου
Και ίσως τους ξέχασα επίτηδες εκεί Γιατί δεν έπαιζε να βγουν οι σκέψεις εκτός φυλακίου.
Κανείς δεν ένιωσα να νιώθει και έτσι άρχισα να κλείνομαι κλείνοντας και το στόμα μου
Ψυθυριζοντας πως δεν τους έχω ανάγκη και κάνεις δεν θα είναι εκεί όταν με σκεπα το χώμα μου
Αλλάζει συνεχώς το χρώμα μου.
Αλλάζω συνεχώς συνήθειες
Είμαι 17 χρονών και όλες σας οι ηθικές εμένα μου φαίνονται ανήθικες
Δεν άλλαξες ποτέ στα μάτια μου
Και ας ήρθαν έτσι οι καταστάσεις
Να προσέχεις τον εαυτό να μην πίνεις τόσο μάτια μου και στείλε όταν φτάσεις
Θα ναι χειμώνας βαρύς, και το χα εκ γενετής στο να τα βγάζω πέρα
Θα ναι χειμώνας βαρύς όμως μην ανησυχείς δεν είσαι μόνος εδώ πέρα
Θα ναι χειμώνας βαρύς όμως να μην φοβηθείς οι στίχοι μου θα σε ζεσταίνουν
Θα ναι χειμώνας βαρύς και τα κουπλε της ντροπής θα είναι εδώ να σ'αρρωσταίνουν
Ενώ κοιτάζω ανέμελα την πόρτα του νοσοκομείου
Έφαγα πακέτα από 7 δουλειές
Και ισως αυτός είναι ο λόγος που την φωνή μου δεν άκουσες
Μην με Ρωτάς αν γράφω, γράφω αρεα και που
Τις περισσότερες φορές την βγάζω στην ταράτσα μου
Έχω ένα δίσκο σχεδόν έτοιμο μες το pc
Και θα τελειώσει όταν χωρέσει την κατάντια μου
Η αφραγκία με έχει βαρέσει στο κεφάλι
Γι'αυτό πίνω (όταν πίνω) από δανεικό μπουκάλι
Η αφραγκία με έχει βαρέσει στο κεφάλι
Τους ξετρακιαζω μόνιμα και μου λένε χαλάλι
Πήρα λεφτά απ'τον πατέρα μου να πάω διακοπές και πίστεψε με δεν μου άρεσε καθόλου
Γιατί ποτέ μου δεν ζήτησα από κανέναν ότι ήθελα το έπαιρνα και το κάνα δικό μου
Είμαι 17 χρονών και έχω αρχίσει από τώρα να βγάζω ριτιδες στο κούτελο μου
Είμαι 17 χρονών και νιώθω πως το χω πάει αλλού σε σχέση με άλλους στο επίπεδο μου
Είμαι 17 χρονών και πίστεψε με, ακόμα δεν βρήκα τον εαυτό μου
Και σου το ορκίζομαι ότι δεν νιώθω άνετα όταν στον καθρέπτη κοιτάω το πρόσωπο μου
Θα ναι χειμώνας βαρύς, και το χα εκ γενετής στο να τα βγάζω πέρα
Θα ναι χειμώνας βαρύς όμως μην ανησυχείς δεν είσαι μόνος εδώ πέρα
Θα ναι χειμώνας βαρύς όμως να μην φοβηθείς οι στίχοι μου θα σε ζεσταίνουν
Θα ναι χειμώνας βαρύς και τα κουπλε της ντροπής θα είναι εδώ να σ'αρρωσταίνουν
Περνάν οι μέρες σαν νερό και προσπαθώ να καταλάβω τι εχει νόημα στην πουτανα
Γιατί είναι χάρισμα θεου; Γιατί μας βλέπω σαν να είμαστε τα ψάρια μες την γυάλα
Από το παρελθόν στην γειτονιά γυμνοί να παίζουμε με την σκασμενη μας την μπάλα
Μέχρι το μέλλον μας το σάπιο. Μεγαλώνοντας στον βάλτο και τα άγχη μας κρεμάλα.
Τώρα αγάπη διαδικτύου, ξεχασμένοι κάτι στίχοι στο από κάτω του θρανιου
Και ίσως τους ξέχασα επίτηδες εκεί Γιατί δεν έπαιζε να βγουν οι σκέψεις εκτός φυλακίου.
Κανείς δεν ένιωσα να νιώθει και έτσι άρχισα να κλείνομαι κλείνοντας και το στόμα μου
Ψυθυριζοντας πως δεν τους έχω ανάγκη και κάνεις δεν θα είναι εκεί όταν με σκεπα το χώμα μου
Αλλάζει συνεχώς το χρώμα μου.
Αλλάζω συνεχώς συνήθειες
Είμαι 17 χρονών και όλες σας οι ηθικές εμένα μου φαίνονται ανήθικες
Δεν άλλαξες ποτέ στα μάτια μου
Και ας ήρθαν έτσι οι καταστάσεις
Να προσέχεις τον εαυτό να μην πίνεις τόσο μάτια μου και στείλε όταν φτάσεις
Θα ναι χειμώνας βαρύς, και το χα εκ γενετής στο να τα βγάζω πέρα
Θα ναι χειμώνας βαρύς όμως μην ανησυχείς δεν είσαι μόνος εδώ πέρα
Θα ναι χειμώνας βαρύς όμως να μην φοβηθείς οι στίχοι μου θα σε ζεσταίνουν
Θα ναι χειμώνας βαρύς και τα κουπλε της ντροπής θα είναι εδώ να σ'αρρωσταίνουν
Credits
Writer(s): Zafeirhs Nitths
Lyrics powered by www.musixmatch.com
Link
© 2024 All rights reserved. Rockol.com S.r.l. Website image policy
Rockol
- Rockol only uses images and photos made available for promotional purposes (“for press use”) by record companies, artist managements and p.r. agencies.
- Said images are used to exert a right to report and a finality of the criticism, in a degraded mode compliant to copyright laws, and exclusively inclosed in our own informative content.
- Only non-exclusive images addressed to newspaper use and, in general, copyright-free are accepted.
- Live photos are published when licensed by photographers whose copyright is quoted.
- Rockol is available to pay the right holder a fair fee should a published image’s author be unknown at the time of publishing.
Feedback
Please immediately report the presence of images possibly not compliant with the above cases so as to quickly verify an improper use: where confirmed, we would immediately proceed to their removal.