Sarmaşık

Sen benim çıkmazımsın her defada kayboluşum
Satırlarım yine sarhoş halüslerim yine sensin
Umutlarım ceplerimden eksilmedi zerre bile
Bir çeşit intiharsın geliyorum ben bile bile

Sana sevgimi bahşetmiştim ömrüm ise cabasıydı
Yine mi çalıyorum o halde kapatsaydın
Dinleseydin ölürdün utanırdın susardın
Geleceği görebilsem sevmem seni kusardım

Bu denli haykırış yok bu denli kayıp yok
Karnımız açtı fakat gözlerimiz hep bi tok
Satırlarda yanımdasın gerçekte neden yok
Dizelerim ve dizlerimin sana koşacak hali yok

Güzellikler hani bizimdi ben güzlerde kayboldum
Sen solumdaki yangına en önden kaydoldun
Yangın var solumda sen tek başına yanacaksın
Ortak günahlarımız yok sadece sen yanacaksın

Bir serçenin gözyaşıydın aksaydın ölürdün
Bir damla gözyaşı döksen inan ki ölürdüm
Çığlıklarım müzik değil bir haykırış gel artık
Biz bu yolu gidemezdik ortasında kalırdık

Ortasına gücüm yok başında derman tükendi
Seni çiçekler kıskanırdı sen Cennetten bukettin
Kalemi elime tutuşturdun sanki yazarak öl dedin
Seni yazmak vazifem bu yüzden ölmedim

Sen en güzel karmaşıklık kafamda deli bi sarmaşıksın
Hislerime tercüman bu satırlarımın aynasısın
Ve sanırım söndü mumun görmedi mi Yatsıyı
Yalanların diz boyu ve üzdü bu dizinin sonu

Bu son olsun demiycem olmaz çünkü biliyorum
Derdime dert eklenir ve yazar kalemim durmaz
Ben sadece gülüşüne bunca şarkı yazmışım
Gidişine yazdırma kol kanadım kalmaz