Yorgun Yıllarım

İsteseydin bir yolunu bulup gelirdin değil mi
Bana yaşattığın sandığının milyonda biri
Bir ton duyguyu astım içime söyleyemedim
Ellerin ısıtmadı yanağımı bende kaderim dedim

Bu yaşadğımız hayat değil boşluğun dibi
Nasıl olduğumu merak etme yorgunun tekiyim
Ahımı aldın bu duydukların isyanın dilidir
Hayatım diye seven kim varsa hayatından edilmedi mi

Sesini unutturdun bana söyle nasıl seveyim
Elimde eXtra içimde ekstra dertlerim
Lan bu hayatın neresinden tutupta düzelteyim
Ah bir sesini duysam belki başımın çaresine bakabilirdim

Sana hiç hissettirmeden arkanı topladım
Bu sözlere üzülme sakın daha lafımı sokmadım
Ben yıllarımı serdim önüne yine de havlu atmadım
İhanet et veyahut evlen, ölüm sana özlem duymasın

Bana baktığında gözlerinde başkası vardı
Anlamıştım pişmandın yanaklarından damlalar aktı
Dedim ki neden yaptın terminalde ağlamıştık
Her şey bitti dedin soluğu gelip hemen yanında aldım

Nerede görsem tanırım o acıyı başka dağılmıştım
Sahi ben mutlu olacağımı falan mı sanmıştım acaba
Kura kura arşa çıkardığım yorgun argın hayallerimi
Sayende Kırıkkale sokaklarından toplamıştım

Yastığa sarılıp ağladım bin derdim var bir sen deva
Bırak başkasıyla olmayı salağa bile yatma
Sen bana bir insan nasıl yarı yolda bırakılır onu öğrettin
Ben sana öyle şarkılar bıraktım ki tüylerin ürperdi

Madem hiç olmayacaktın niye bedeller ödettin ki
Ne garip kokun bedenimi sarhoş bile etmemişti
Bir ben bir o şehir hasret kaldı bizi görmeye
Uçsuz bucaksız ayrılıklar geldiler bizi götürmeye

Doğrudan döndüm dönerken yanlışı seçtim
Seçerken tereddüt etmedim ve saçının tellerini
Gönül sazıma bağlayarak gün batarken sahilde bir şarkı çaldım
O şarkının adı ise bir başkasının kadınısın

Yıktığın evin duvarlarını sen çok iyi tanırsın
Ya yağmur oldun ya fırtına hiç güneş olup açmaz mısın
Sen bir ömre, ömür gönüle çaktırmadan dert taşısın
Sen binlerce sayfanın kaldıramayacağı pişmanlığımsın

Son sigaram kendine iyi bak uğurlar olsun
Mezarında izmaritler söndürdüm bilesin toprağın bol olsun
Ben daha seni yanıma alamadan milleti karşıma almışım
Ne garip yıllarını adadığın insanın en yabancısısın

Geçtiğin bütün caddeler çiçekler açsın
Senin aşkın o kocaman caddelerde anca sokak lambası
Yamacında yaşattığın her duyguyu sanmaki tatmayacaksın
Sen ömrümün ortasına kurulan bir darağacısın

Tekneler batmasın şarapçılar nerede yatar sonra
Farklı bir evre olan olmuş yanmışız çokca
Çocuğuna isim düşünür de ağlarsın sonra
O kadar yol varken üzmüştü sevgilim imkansız olmak

Artık sana kapı duvarım silüetin yıldızlar olsa
Dönüp acaba ne hale gelmişsin diye bakmayacağım sana
Sen tükürdüğünü yalamakta ustasın biliyoruz bunu
İnandığım şeylerin peşinden giderken inancımı yitirttin kutla

Hatırlayarak unutmadım üstünü çizdim
İçime çöken her kasvetin bir çok sebebi senmişsin
Bana yapmam gerekenleri söyleme öğrencin değilim
Bir tek ben öldüm oysa ikimizde aynı kurşunu yedik

Sürekli taştık sevgilim şarkılara sığmadık
Ben sana o kadar koştum da sen bir adım atmadın
Sende üzül sanma ki senin yerine de ağlarım
En az benim kadar ağrıdı yorgun yıllarım