ToKolaro

Το πλοίο βουλιάζει
Το υπόλειμμα ανθρώπου που μου μοιάζει
Ουρλιάζει
Οι φίλοι μαράζι
Κι η φίλη αράζει
Κι οφείλει ν' ανέχεται τον φίλο της με νάζι.
"Πάλι ο μαλάκας κάτι έχει και γκρινιάζει;"
Στον κόσμο μου εκείνος, που 'χει φράγκα, σε νοικιάζει
Τον χρόνο σου πουλάει κι αγοράζει
Μα έτσι είν' η ζωή -λεν' οι πολλοί- και τι πειράζει
Μας μάθανε να ζούμε μόνο αν κάποιος το διατάζει
Η τόση σιγουριά σου, ήθελα να 'ξερα
Από πού σκατά πηγάζει
Στον κόσμο αυτό, που καίγεται
Και λίγο-λίγο βράζει
Πάλι δεν μ' εξέφρασα
Και πάλι πριν να κοιμηθώ χαράζει
Βγαίνει η μαϊμού με το κολλάρο
Κι ο λαός ζητωκραυγάζει
Είμαι πιο underground κι απ' την Ρόζα Εσκενάζυ
Κάποιος γράφει ιστορία
Κάποιος άλλος πάλι απλά την σχολιάζει
Και γουστάρει πιο πολύ
Αν δει και λίγο αίμα να στάζει
Τον έφαγε η μανία του να διαβάζει
Και τώρα πια δεν χώνει για να δει κάτι ν' αλλάζει
Χώνει για να κάνουν οι άλλοι χάζι
Ε και τι σκατά πειράζει

Γυρνάμε τούμπα το τραπέζι από τα νεύρα
Ό σύντροφος έπεσε σε ενέδρα
Το' χανε συνεννοηθεί να μπουν μόνο αν είχε κάτω κέντα
Κι εσύ επιμένεις πως για όλα φταίει η ρέντα
Κουφέτα στην κηδεία και κόλυβα στο γάμο σου
Και τα κωλόπαιδα χορεύουνε στον τάφο σου
Τα κουτσοβόλεψαν κι αυτά
Σε μια πρωινή δουλειά
Και στα ρεπό ναρκωτικά
Κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, αλλά
Στ' αλήθεια δεν περνάνε και τόσα πολλά
Όσο σκυφτοί δουλεύουμε και ζούμε για να
Περάσουμε ένα σάββατο κρατώντας λεφτά
Δεν ξέρουμε αύριο τι θα γίνει
Ποιος όρθιος θα μείνει
Στην κλάψα οι φίλοι
Τρέμουν σαν δούλοι ή δαγκώνουν σαν λύκοι
Μιλάνε αυτοί ή τα στάτους στους τοίχους κι η φήμη
Μου λες να κάνω υπομονή
Πως μια καλύτερη μέρα θα 'ρθει
που 'ν' την έχει αργήσει
ο τροχός δε θα γυρίζει αν
Δεν κατέβουμε όλοι στο δρόμο για να κάνουμε σεφτέ
Σ' όσα μας έκλεψαν
Που 'ν' οι δικοί μου τους έχω γράψει και μου έλειψαν
Εγκλωβισμένοι σε ζωές που δεν επέλεξαν
Για εκεί που θέλουμε να φτάσουμε δεν έχει δρομολόγια
Μόνο χαμόγελα από σφιγμένα δόντια