หวิว...(เวลาที่เรานึกถึง)

เจ็บอีกแล้ว กับบาดแผลที่ฉันเคยคิดว่าไม่เป็นไร
กับร่องรอยความหลังที่ฉันหลบเอาไว้ข้างในใจ
ไม่รู้นานเท่าไร

จนวันนี้ หลีกตัวเอง ยอมเดินออกมาจากโลกใบเก่า
ซ่อนหัวใจที่มันเคยเต็มไปด้วยเรื่องที่เศร้าเศร้า
หลงคิดว่าแผลเก่า สักวันคงหายดี

* แต่กาลเวลาได้ทำให้ฉันได้รู้ รู้ตัวสักที
ต้องยอมรับบาดแผลที่เกิดกับใจนี้

ยังเจ็บเบาเบา เวลาที่เรานึกถึงความรัก
เจ็บเป็นพักพัก ไม่ถึงกับมีน้ำตา
เจ็บเพียงหวิวหวิว ให้หัวใจดวงเดิมได้รู้ว่า
มันยังคงรู้สึกอยู่ แต่มันก็เต้นได้อยู่
ไม่ว่านานเท่าไร เจ็บจนเป็นเรื่องธรรมดา

เจ็บอีกแล้ว เจ็บที่ใจมันยังคงจำเรื่องของเรา
ยิ่งจะลืมทำไมยิ่งจำ มันเลยทำให้ยิ่งเหงา
เจ็บแผลตรงที่เก่าทุกทีที่เห็นเธอ

ซ้ำ (*)

ก็ยังเจ็บเบาเบา เวลาที่เรานึกถึงความรัก
เจ็บเป็นพักพัก บางครั้งก็มีน้ำตา
เจ็บเพียงหวิวหวิว ให้หัวใจดวงเดิมได้รู้ว่า
มันยังคงรู้สึกอยู่ แต่มันก็เต้นได้อยู่
ไม่ว่านานเท่าไร เจ็บจนแผลนี้มันด้านชา

มันยังคงรู้สึกอยู่ แต่มันก็เต้นได้อยู่
ไม่ว่านานเท่าไร เจ็บจนเป็นเรื่องธรรมดา