Shar

شر
ذره ذره، شر شر شر
میشکافه میره هی توی سر
از دید مردم یک مثبت
توی دستای شیطان رفت
شر شد رفت، بد شد موند
شاید برگشت شاید موند
شاید اون هست سر گردون
شاید اما شاید بود
زندگی خلاصه تو شهرته
توی کشورو اخبارو جامعته
زندگی زمین و زمانته
ریشتم که توی مکانته
مثه ماهی فقط تو تنگی
زورتو میزنی دلفین باشی
ولی من شاهینم، شیطان، شرم
من بلند پروازم٫ آزادم، مغزم بازه
دور گردنمم نیست قلاده
توی جامعه قدمم تند میره ُ
دلم به هیچ چیزش گیر نیستش
زبونم سمه که گارد میگیری جلوم
میدونم توام میشناسی دلمو
یا که مدلمو، افکاره مخمو
ولی سمه زبون میگه از ما نشو
در دنیای تو من یک نقطم
ولی دنیای من اون یک نقطس
توی دنیای من تغییر حاکمو
میگیرم حقمو با یک نقطم
ببین امروزو کی گفتم
زمانه من واست همیشه بازه
میشه برگردی بهم و باشی همیشه
همراهم، همفکرم، از شعرم

ناباور، بدون سند
نادون و تنها و تئوری غلط
بدون هدف، با لذت
زندگی میکنه و نمیره عقب
غصه و غم، میکشه از کاغذو قلم
داره حرفای دلشو میکشه وسط
فقط مینیویسه میخونه و نمیاره کم
داره قیلی ویلی میره ولی راضیه ازش
همه میخورن به خدا سوگند
ولی داداشه ما به خودشم نخورده قسم
از این بی اعتقادی میسازه اعتقادِ شر
مردم مخالف رپن ولی اون میکنه رپ
تو گوشه اونایی که از خودشن
ولی کسی پیشش نیست و فقط گوش خودش کرد
زبونش اِمپیتیری وار شده بش هدفونش وصل
میشنوه حرفای دلشو تا که خفه شن، بشه آروم تر
ولی نمیشه این شر از اینی که هست، آروم تر