Stohous

Μη μιλάς καθόλου γιατί όταν ήμουνα στο πάτο εγώ,
εσύ που ήσουνα θυμήσου
Μη μιλάς γιατί εγώ δουλεύω σα σκλάβος
Και εσύ έχεις έτοιμο στο σπίτι το ψωμί σου
Μη μιλάς γιατί εγώ όταν βούλιαζα πιο κάτω στα σκατά
Δεν ήσουν δίπλα άντε γαμήσου
Λόγω της καταγωγής μου η γείτονες διστάζουν
να πουν στη μάνα μου συγχαρητήρια για το παιδί σου
Γράφω κάθε μέρα δε κοιμάμαι γιατί ξέρω
πως αυτό που περιμένω θα έρθει σύντομα
Βγαίνω με τους φίλους να τα πούμε γιατί
λόγω της δουλειάς θα μας χωρίσουνε τα σύνορα
Έδιωξα ανθρώπους που ήταν δίπλα
μα δε πίστευαν ότι θα καταφέρω να έχω χρήματα
Τον ιδρώτα την υπομονή και το πόνο που
ένιωσα τα αφιερώνω σε όλους σήμερα
Έδιωξα του βλάκες που ήταν μέσα στο κύκλo
Μου και θέλανε από τη πίτα το κομμάτι μου
Έβαλα ανθρώπους στο τραπέζι που θα κάνανε
Τα πάντα να γεμίσει το στομάχι μου
Μη μιλάς για αγάπη αν δεν ήσουνα μαζί μου
τότε που δε με χωρούσε το κρεβάτι μου
Και τώρα όλοι εκείνοι θα θέλανε να είναι φίλοι
Μου για να στηρίζονται πάνω στη πλάτη μου
Οι συμμαθητές μου δε με πίστευαν καθόλου
Γιατί πήγαινα σχολείο χωρίς τσάντα
Και τώρα που το δίνω και το ακούνε τους
το χάλασα γιατί ξέρουν πως δε το κάνω τζάμπα
Οι καθηγητές με υποτιμούσαν γιατί λέγανε
το μάθημα και εγώ κοιμόμουν πάντα
Μα κανένας δε κατάλαβε ότι είχα το μυαλό
Μου αλλού γιατί απλά χρειαζόμουν φράγκα

θα μπορούσα να βγω έξω χωρίς ευρώ
Θα έβγαινα με κάνα φίλο για κάνα
τσιγάρο και δυό τρεις στίχους καινούριους να του πω
Είχα όνειρα πολύ μεγάλα που
Δε χωρούσανε τότε στο μικρό μου το χωριό
Μα δόξα το Θεό, έχω μάθει να δουλεύω κα
Ι να λέω ευχαριστώ
Δεν έχουμε σχέση αν δεν ήσουνα μαζί μας
Τότε που στο σταθμό δίναμε ποσότητα
Μαθαίνουμε από τους δρόμους και αυτοί
κοιμούνται γιατί δε θέλουν να δεχτούνε την πραγματικότητα
Όλοι με μισούσαν τότε γιατί απλά ήμουν
Διαφορετικό παιδί με άλλη υπηκοότητα
Όλοι ξέρανε το στέκι στο χωριό μου άμα
φύγω πες να γράψουν το όνομα μου στην κοινότητα
Ορκίζομαι θα έδινα τα πάντα για να βγούνε
κάποιοι συγγενείς μου μέσα από το χώμα
Ορκίζομαι σε νιώθω αν γυρνούσε το βράδυ
Ο μπαμπάς η ο πατριός στο σπίτι και ήταν λιώμα
Έρχομαι από εκεί που περπατάνε στους δρόμους
με σκισμένα παππούτσια με σκισμένη φόρμα
Και τώρα δουλεύω για μένα και για άλλους
δέκα που με περιμένουν με ανοιχτό το στόμα
Βγήκαμε από το σπίτι στη ζούγκλα που είναι
ο δρόμος και έτσι ξεπεράσαμε όλους τους φόβους
Όταν είπα πως θα ασχοληθώ με τη μουσική
τους φαινότανε αστείο τότε όλους
Αν παίρνουν στα τηλέφωνα είμαι απασχολημένος
γιατί μιλάω με τον Mike και δικηγόρους