Işıkları Açın

Benden alacağınız bir şey yok bana düşmansınız
Nerde dost sandığım yılanlar aile fertleri şımartmış
Kalmışım bir başıma tuzaklarla dolu 4 bir tarafım
Sokaklar tekin değil kimseye güvenmeyin

Bir gece ansızın kardeşimin yanına gittim mezarlığa
Toprak altında napıyorsun tek başına söyle bana
Ölmeyi haketmedi kardeşim daha genç yaşında
5 Sene sonra beni de bulamazsın artık bu diyarda

Herkesin gözünde delirmiş olabilirim
Ama niye delirdiğimi kimseler nedense hesap edemedi
Kendimden vazgeçtim dünyaya niye geldim
Sürdüm uçuruma bilere cümlelerim nafile

Dişlerim birer birer söküldü kaybettim gülüşümü
Dağlık alan da kasvet sardı ruhumu beni gömün
Benim içim de ki çocuk 11 temmuz günü öldü
Gün ışı söndü dünya ahiret hayat küstüm

Her gece rüyamdasın öyle yalandan gülme bana
Gelceksen gel 9 aydır fazla uzattın şakayı
Döndüm geçmişe baktım yaktım yalnızlığıma
Hatıralar yanı başımda sağ çıkamam sabahlara

Doktor yaklaş bana ben de umut ışığı var mı
Anla artık neden kulak vermiyor kimse bu çığlığa
19 Yaşında hayat bana en büyük darbeyi yaptı
Çile çekenlerin cehennemidir bu lanet dünya

Gel yanıma karanlık seni korkuturdu noldu
Erkenden daldın ölüm uykusuna nerde ruhun
Ama sana bunu biri yaptıysa hayatını sikecem
İlla ki yolumuz bir yerde ters düşer ipneyle

Görüşelim müsait zaman da demiştin görüşemedik
Gördüğün yer de durdururdun beni şimdi
Sol yanım eksik gittin yerden nolur geri gel şimdi
Sen yokken bu üzümlü de bir tane arkadaş edinmedim

Sanıyorsun sen şimdi ben yokken herkes yolunda
Doğru düşünüyorsun ama ben çıktım zıvanadan
Bu suskunluğum bunca zaman yalnızlığımdan
Tedbir alsınlar dört sene sonra yok olacaklar

Şimdi bunu dinleyen üç beş çakal orospu gibi güler
Sizin duygularınız yok kaybedecekleriniz var
Denk gelmiyelim kuytuda tükürürüm rezil suratına
Benden bu kadar kalemimde dünyaya elveda var