Koma

Hayatta kal
Gökyüzünde hiç güneş doğmasa bile yine ayakta kal
Hedef hedeflerini tamamlamak
Halbuki sendin hep yaralanan
Bakma hiç aldığın hasarlara
Çünkü onlar seni sen onları büyütürsün
Işık için karanlığı karalamak gerek
Aksi halde kaybedersin dürüstlüğünü

Gururum hep kalan masamda, hep yalan masallar
Yürürüm tek çakallar arkamda, bunu hep yananlar anlar
Güvendim çok inanmasam da, inandım pek yanılmasam da
Sıkıldım hep yalan dolandan, dönen dolaptan, palavralardan

Aynaya baktığımda artık göremiyorum o umudu
Kusurum inanmak, inanma
İnsanlar yanındaysa bakar parana
Yaşamak aslında sonunu bildiğin bir filmi başından izlemek
Geçici sandığın herkesin imzası kafanda kalıcı iz demek
Bildiğim hislere bilmeden yenik düştüm

Dediler deli
Kafadan üşüttüm, takmadım geri vitesi
Sustum her şeyi bilip
Konuştun bilip bilmeden, sikik
Güzel manzaramın arkası silikken aramadım siyahlar içinde gri
Bilhassa beni delirtti gördüğüm kabuslar bir anda bitik bedenim

Demiştin, insan kahrettiği kadar kahroluyor
Demiştin, iyilerin gidişi ağır oluyor
Daha yolu yok
Yaktım dün gece senden geri kalan herşeyi tek tek susup
Göğsümde bi' mermi, peşimde çakallar, cebimde resmin, önümde pusu

Kinimi kusup döndüm geri, gömdüm seni
Sildim seni gömdüğüm yeri
Gördüm seri, kördüğüm beni çekiyor içine, bulamadım öldüğüm yeri
Döndün geri, yaşlanmıştın, seni de zaman affetmemişti
Demiştin, seni bu savaş mahvedecek demiştin

Dinlememiştim, gitme demiştin, ama ille de dinlememiştim
Kalmak güçtü, yollara düştüm, sağanak yağışlı soğuk bi kıştı
Yaklaşmıştım sonuna savaşın, başarıp bu şehri fethedecektim
Ama olmadı, sonunda yenildim, ortada kaldım, yorgun ve tektim

Yana yana bana kalan anıları karaladım
Ara sıra kara kara kalabalık arasına
Dalıp ona buna sarıp çabaladım
Ama sana kıyamadım ve yerine koyamadım kimseyi
Oyaladım hisslerimi, üstelik isterik bi halde bitabım, bari bi ses ver
Yine hastane duvarları, yine bana deli diyo' seni anlattığım herkes