Mikroi theoi

Τα περιθώρια στενέψαν στο κενό
Να στε καλά γιατί είν πιο εύκολο για μένα
Τα καραβάκια μου πνίγηκαν στο νερό
Και τα σημάδια μου πονάνε ένα ένα

Χωρίς καρδιά δεν έχω πια να χρεωθώ
Ούτε από μένα ούτε από σένα για κανέναν
Τα παραδείγματα που μου δώσε η ζωή
Για να διδάξω όσα έμαθα από μένα

Άσε με πια να σηκωθώ χωρίς ντροπή
Από χτυπήματα δεν βλέπω με κουράζουν
Όσα δεν άκουσε το δάκρυ θα το πει
Μα τον παράλληλο εαυτό μου ξεμπροστιάζουν

Μα γενικότερα δεν έγιναν πολλά
Τα τραγικά είναι μακριά κ είναι για όλους
Όλος ο κόσμος μας να πάει απ την αρχή
Με μια σπηλιά και ένα ρόπαλο στους ωμούς

Όσες φορές και αν αρνηθείς
Τόσο τα βράδια σε δικάζουν
Και αν η ανάσα θα κοπεί
Όταν τα λόγια αίμα στάζουν

Η τρέλα και η λογική και της ζωής η ανηφόρα
Πρέπει να μάθεις να ξεχνάς
Όσο περνάει αυτή η ωρα

Δεν μετανιώνω για καμιά αλλαγή
Δεν είμαι αυτός που θα μιλήσει για τους άλλους
Το πρόβλημα είναι όπως πάντα γενικό
Και η αδιαφορία μας σα ρόπαλο μεγάλο

Και αν η ζωή έχει συνέχεια αλλαγές
Και αν ο κόσμος δεν αντέχεται από όλους
Τα λάθη είναι για να πας απ την αρχή
Και όχι στο σώμα να μοιράζετε ο πόνος

Ψυχη βαθιά τι περιμένεις
Και ας το αντίο να σε βαραίνει
Έχεις καρδιά να σε φορτίζει σε μια ζωή που δεν χαρίζει

Μάτια βαθιά και θα το δεις
Τα περιθώρια στενέψαν
Ο κόσμος πια έχει μολυνθεί και έχει μολύνει και εμένα
Άκου μακριά και μη βιαστείς
Να πεις κουβέντα για τους άλλους
Και ας φανούν μικροί θεοί
Η ζωή θα σου αφήσει τους μεγάλους