Trovadouros
Το μονοπάτι που 'βγαζε στα πλούτη και στη φήμη,
αυτό που πήρανε πολλοί της τύχης κυνηγοί,
ανάποδα το πέρασε λυράρης σαν αγρίμι
και ήταν, φαίνεται, γραφτό χαΐρι να μη δει.
Το μαύρο ήταν πρόβατο για όλους στο χωριό του
και τον φωνάζαν ρέμπελο, λοξό και ραχατλή,
στιβάνια μαύρα φόραγε, μα πρόβατο δεν ήταν,
μον' ήταν λύκος άγριος κι αδέσποτο σκυλί.
Αντάρτης και αδούλωτος κι αγύριστο κεφάλι,
το στόμα του σαν άνοιγε, βροντές και κεραυνοί,
σταράτα λόγια και μεστά και πείσμα απ' ατσάλι
και μια λαχτάρα για φευγιό και λεύτερη ζωή.
Τις νύχτες άστρα μέτραγε και σκάρωνε στιχάκια,
φτηνό ταμπάκο μάσαγε, κοιμόταν καταγής,
με τον σουγιά του σκάλιζε σε ριζιμιά χαράκια
και με τον νου ταξίδευε στα πέρατα της γης.
Τον έρωτα, τον θάνατο, τους μύθους, την αλήθεια
τραγούδαγε και έπνιγε μεράκια στο κρασί,
οι φίλοι του, πλανόδιοι κι αυτοί στα πανηγύρια,
τον κόσμο να αλλάξουνε παλεύανε μαζί.
Ποτέ δεν ήταν εύκολο ο κόσμος να αλλάξει,
ο τροβαδούρος το 'ξερε, ποιος όμως να του πει,
πως μόνο με τη λύρα του μπορούσε να χαράξει
τον δρόμο που θ' αντάμωνε αδέρφια στην ψυχή.
Στα μέρη που βολόδερνε και στεριωμό δεν είχε,
τους γρίφους δεν τους έλυσε, δε βρήκε θησαυρούς,
βαθιά πολύ σαν έσκαψε τον εαυτό του βρήκε
και μίλησε μες στις καρδιές, σε δύσκολους καιρούς.
αυτό που πήρανε πολλοί της τύχης κυνηγοί,
ανάποδα το πέρασε λυράρης σαν αγρίμι
και ήταν, φαίνεται, γραφτό χαΐρι να μη δει.
Το μαύρο ήταν πρόβατο για όλους στο χωριό του
και τον φωνάζαν ρέμπελο, λοξό και ραχατλή,
στιβάνια μαύρα φόραγε, μα πρόβατο δεν ήταν,
μον' ήταν λύκος άγριος κι αδέσποτο σκυλί.
Αντάρτης και αδούλωτος κι αγύριστο κεφάλι,
το στόμα του σαν άνοιγε, βροντές και κεραυνοί,
σταράτα λόγια και μεστά και πείσμα απ' ατσάλι
και μια λαχτάρα για φευγιό και λεύτερη ζωή.
Τις νύχτες άστρα μέτραγε και σκάρωνε στιχάκια,
φτηνό ταμπάκο μάσαγε, κοιμόταν καταγής,
με τον σουγιά του σκάλιζε σε ριζιμιά χαράκια
και με τον νου ταξίδευε στα πέρατα της γης.
Τον έρωτα, τον θάνατο, τους μύθους, την αλήθεια
τραγούδαγε και έπνιγε μεράκια στο κρασί,
οι φίλοι του, πλανόδιοι κι αυτοί στα πανηγύρια,
τον κόσμο να αλλάξουνε παλεύανε μαζί.
Ποτέ δεν ήταν εύκολο ο κόσμος να αλλάξει,
ο τροβαδούρος το 'ξερε, ποιος όμως να του πει,
πως μόνο με τη λύρα του μπορούσε να χαράξει
τον δρόμο που θ' αντάμωνε αδέρφια στην ψυχή.
Στα μέρη που βολόδερνε και στεριωμό δεν είχε,
τους γρίφους δεν τους έλυσε, δε βρήκε θησαυρούς,
βαθιά πολύ σαν έσκαψε τον εαυτό του βρήκε
και μίλησε μες στις καρδιές, σε δύσκολους καιρούς.
Credits
Writer(s): Meropi Grammenou, Petros Vagiopoulos
Lyrics powered by www.musixmatch.com
Link
© 2024 All rights reserved. Rockol.com S.r.l. Website image policy
Rockol
- Rockol only uses images and photos made available for promotional purposes (“for press use”) by record companies, artist managements and p.r. agencies.
- Said images are used to exert a right to report and a finality of the criticism, in a degraded mode compliant to copyright laws, and exclusively inclosed in our own informative content.
- Only non-exclusive images addressed to newspaper use and, in general, copyright-free are accepted.
- Live photos are published when licensed by photographers whose copyright is quoted.
- Rockol is available to pay the right holder a fair fee should a published image’s author be unknown at the time of publishing.
Feedback
Please immediately report the presence of images possibly not compliant with the above cases so as to quickly verify an improper use: where confirmed, we would immediately proceed to their removal.