Turgut Uyar - Ölüme Dair Konuşmalar

İşte günlerden bir gün ela gözlüm
Yeni bir başlangıçla bitecek ömrümüz
Amenna ve saddakna
Bari hoşça geçse günümüz

İşte ben hep böyle garip mahzun
Bir şey beklermişcesine yaşıyorum
Bazen öyle günlerim oluyor ki, ela gözlüm
Ne oldu, nasıl bitti şaşıyorum

Bazı, bilmem, gün nasıl başladığında
Kayıp kayıp gidiyor dünya bıkkın bakışlarımdan
Yaşıyorum, yaşıyorum da bitmiyor
Bir tutam sakız oluyor ağzımda zaman

Yaşamak ne kadar çekilmez gelse de ara sıra
Bu görmek, bu sevmek, bu aziz sıcaklık tende
Bu bir nimet, bu bir nimet, bu, ela gözlüm
Bu yaşamak bir şiir, harikulade

Sen ki saçından tırnağına kadar
Bir hürriyete bedelsin
Bu ılık saçlar, bu gözler, fakat her şeyden önce
Yaşadığın için güzelsin

İşte böyle yeşil bulutlar misali senelerce
Or'dan oraya elinde kaderin
Kim bilir kaç kere üstünden geçtim
Şarkılar söyledim karşısında
Bir gün bana mezar olacak yerin

Gerçi şimdi çağımız değilse de, ela gözlüm
Bu bir kötü tecelli ki nasıl diyeyim?
Bir gün bir kara gölge görürsen gözlerimde
Akşamsa beni uyut
Bir nefis sabahsa eğer
Ölümü ellerin ellerimde bekliyeyim