...ve ben

Değerimi hiç ölçmedim
Ama artık biliyorum
Hani
Hani biten dondurma kabı
Atmaya kıyılmaz ama
İçinde hiç dondurma olmaz

İşlevliyim belki
Ama doğru şeyi taşımıyorum
Kullanılıyorum
Ama doğru insanlar tarafından değil

Ben gökyüzünde bir toz
Yeri hedefliyorum
Ama rüzgâr hiç kesilmiyor
Ben ise izliyorum sadece

Karmaşığım bu aralar
Sanki bir kulaklık gibi
Ama kimse çözmüyor
Sanırım bu halimle de çalıştığım için

Hep bir nesneyim fark ettiniz mi
Çünkü o kadar değersizleştim ki
Cansız olmak koymuyor
Hatta sanırım
Sanırım daha da hoş

Çünkü nesnelerin bir yeri var
Kullanılmasa da ait oldukları bir yeri
Benim ne yerim belli
Ne de kullanışlılığım

Kendimi bazen
Bir duvara benzetiyorum
Tüm konuşulanları duyan
Ama kimsenin cevap bile beklemediği

Karamsar değilim ben
Ya da intihara meyilli
Ben sadece vazgeçtim
Olmayacağı zaten başından belli

Hayatın bazen acı gerçekleri olur
Çoğu insan bunlardan ders alır
Benimkisi birazcık farklı
Çünkü
Acının eşiği bende saklı

Ve bazen
Kendim ile düşman olduğumu düşünüyorum

İçimde bir ben daha var
Asıl ben o benmiş de
Ben onu çalmışım gibi
Beni sürekli eleştiriyor

Doğruları unuttum diyebilirim
Çünkü evrensel de olsa yaptığım şey
Onun için bir hata
Ve ben artık hatalardan sıkıldım

İzlediğim her kurgusal şeyi
Hayatıma katıyorum
Sanki baş karakter yan odamda gibi
Tüm o herkesi sahipleniyorum

Kendime de acıyorum bazen
Ne kadar düştüğüme
Sonra
Sonra seviniyorum
Çünkü hiçbir yere çıkamamışım zaten

Ağlamak için ağlar ya insan
Ben onu bile beceremiyorum
Hiç nedensiz ağlamadım
Ama gözyaşlarım da hiç dinmedi

Ben artık pes ediyorum
Karmaşığım demiştim ya hani
Ben bir çözüm buldum
Ve
Ve o kulaklığı
Kesiyorum