Kalabalık

İnsan insan istemez sabırın nesi var
Kalabalık içinde yalnızlık stresi var
Bu beni yoran bu bizi boğan
Ama sonu yok bu uyumun
Gerçeği soyut gibi akılda beden bulur

Sıkıştırır dört duvar kapanır içine
Düşünür kara kara bu ben olamam diye
Eli kolu bağlı sağı solu
Tükenir biter bütün hayaller
Yarasına tuz gibi bastıkça acı bulur

Hadi git yeniden isteklerinin peşinden
Yol görünür uzaktan kovala durup durup ateşine körük olur

İyi güzel kötü çirkin hiçbiriniz bana ulaşamaz buna karışamaz
Bu bana göre değil yeri gelir öfke gibi öldürüyo ama sevdiriyo kendini
Bugün çoğalacak çağlar gecenin sonunda bi ses düne kim çıkabilecek
Yarını ötesi yok bu işin vakit peşin zorlasan da kaçamazsın yakandadır elleri
Son görünür uzaktan baktıkça yakın gibi gitmezsen hiç
Dalına ağır gelir derimin zehri sen seç ya da seçilme

Hadi git yeniden yıldızların üzerinden

Hadi git yeniden isteklerinin peşinden
Yol görünür uzaktan kovala durup durup ateşine körük olur