Serzeniş

Kalemimin ucuna yansıyan sinir krizleri.
Herkesi kendi gibi zanneden o keriz benim.
Huzurdan taşınıyorum, elimde valizlerim.
Sesime bulanan dünya sözlerimle temizlenir.

Ciğerlerim doldu tıkanır genizlerim.
Kalbimin her köşesinde katilimin el izleri.
Dert fanusum taştı andırıyor denizleri.
Hüzün bahçemde en öfkeli çiçeğim filizlenir.

Kalbim bir oyun parkı kırdılar salıncağımı.
Ne zannettiniz lan bu işi siz çocuk oyuncağı mı?
Öğrettiler sonunda nerede durulacağını.
Dengesi bozuk bir insanla illa ki yorulacağımı.

Notunu verdim herkesin daha da uzatmam.
Vicdanın yaran değilse boş yere hiç tuz atma.
Bu rahatlığın bedeli hissedilir uzaktan.
Nasıl olsa sözler sahte dört yanımda tuzak var.

Kim kaldı ki artık yarınlarından umutlu?
Gülü sevdim yetmedi dikenini yuttum.
Tarifini verin lan bana huzuru unuttum.
Yanlışı yapanlar benden daha rahat ve daha mutlu.

İstediğin kadar çabala mutluluğa erişemezsin.
Yanlış yönde giden insanın güzergahı değişmez mi?
Bahara kolay gelir güneşle kışı kovması.
Suçluya merhamet etme ki güçlü olmasın.

Güzel günler "biraz bekle" diyip gelmediler.
Bana bu dünyada hayal kurma şansı vermediler.
Kursağımda kaldın hayat zaten doyamazdım.
Bilseydim gökkuşağımı saç telinle boyamazdım.

Ağız dolusu küfür birikti elbet bölüşürüz.
İpin ucundayız nasılsa nefrete de dönüşürüz.
Kimin ne yaptığı belli zaten her şey ortada.
Hakkını helal etme cehennemde görüşürüz.