Ntoulapa

Ξύλο βελανιδιά
Νερά, σχέδια σκαλιστά
Ένα ογδόντα τέσσερα πάνω απ το παρκέ
Η πόρτα κλειδωμένη και βαριά είναι φιμέ

Έχω κρεμαστεί απο το σωλήνα
Βλέπω την ατέρμονη ρουτίνα

Μη με ακούς, εγώ μόνο ελπίζω
Να φύγω πριν γίνω ένα με το ξύλο

Βγαίνω να καπνίσω από τη πίσω πόρτα
Και πνίγω την οργή μου με κλειστά τα φώτα
Σπάω τη σιωπή μου σε φθηνό ιδρώτα
Το ξύλο έχει μουχλιάσει δεν είναι σαν πρώτα

Αύγουστος, το δέρμα μου παλτό ξεθυμασμένο
Γδέρνω με τα νύχια μου το ξύλο, επιμένω
Φυλακή μου, έπιπλο αγαπημένο
Καμένο σαν σε δω θα είμαι ευτυχισμένος

Μη με ακούς, εγώ μόνο ελπίζω
Να φύγω πριν γίνω ένα με το ξύλο



Credits
Writer(s): Capétte
Lyrics powered by www.musixmatch.com

Link