Allergikos

Φιλά μου τον λαιμό και μόλυνε με εν καιρώ
κανε με να νιώσω ένα δοχείο κενό
βάλε με σε γλάστρα σα να είμαι φυτό
δίπλα σου να ζω σα να μαι διακοσμητικό

γενέτηρά μου το λιβάδι
πατέρας ήλιος μάνα Γη
πόσο φοβόμουν το σκοτάδι
και ο,τι στο σκοτάδι ευδοκιμεί

νομίζανε δε γνώριζα από πόνο
Και άγαρμπα ξυλώναν τους άνθους μου
νομίζανε δεν ένιωθα μόνο
και με άφηναν να ομορφαίνω τους αγρούς τους

σε λιβάδι με ναρκίσσους εγώ βγήκα κισσός
αναρρυχούμαι στο κενό ή σε ο,τι βάφτισα ως πίστη
σε ο,τι δεν μπόρεσε κανείς να μου στερήσει

η ελπίδα λεπίδα για κάποιον φίλο μου
Κι λεπίδα ελπίδα για κάποιο φύλλο μου
Τα φύλα δεν άνθισαν κατά τύχη
Η φυσική επιλογή με 'χει ευλογήσει

στον εθνικό μας κήπο παπαρούνες
άνθη μαραμένα χαραγμένα σα γκραβούρες
λίγο πιο δίπλα ένα κουτάλι χρυσό
Λεμόνι σε πληγές σ' ένα τοπίο σαν και αυτό

μας μεγάλωσε ένα χώμα κοινό
Παλεύουν να αποδείξουνε το αντίθετο
έγιναν ρίζες τα κόμπλεξ και όλο πληθαίνουν
Γαρύφαλλα με ρίζα πλάτανου

Το τοπίο να ομορφαίνουνε αρκεί
η ομορφιά είναι η πιο σημαντική
και άμα μιλάμε για την εσωτερική
Μόνη της για κανένα δεν αρκεί

είμαστε κατά βάση νερό
είμαστε κατά βάθος ρηχό
Είμαστε καταλάθος εδώ
Την λάσπη που γεννήθηκες βάφτισαν πηλό

φύση καλλιτεχνική
τον πηλό που με ορίσανε τον έκανα γλυπτό
είμαστε άνθη τόσο διαφορετικά
στη γύρη αλλεργικός μα ζω σε κήπο με αυτά

Λένε κοιτάς εκεί που θέλεις να πας
Ή μήπως κοιτάς όπου θαρρείς ο,τι αξίζεις
Και ξέρεις το ξέρω ότι κοιτάς οπού βολεύει
Αφού χωλαίνει τα ματιά μου να αντικρίζεις

μη ψελλίζεις κουβέντες κουβέρτες για να με
ζεστάνεις δε φτάνει λίγη εμπάθεια να με νιώσεις
Μετά το σεξ σαιξπηρικά γίνε Ιουλιεττα
Και έλα δίπλα μου στο κύκνειο μου άσμα να ξαπλώσεις

Αυτή είναι ποίηση άθλιων απ' το φως του ηλίου
οι πληγές μου μελωδίες χαρακιές βινυλίου
και αν δεν καταλαβαίνεις που πάει
ο ψεύτης πιο γλυκά απ' ο, τι μιλάει φιλάει