Septemvris

Και δεν ειμαι χαζός
Ουτε παίζω πως είμαι
Μα ποτε σου δεν κατάλαβες στα αλήθεια ποιος είμαι
Μες τα μάτια δεν με κοίταξες
Αλήθεια δεν είπες
Μαλλον θα μουνα μουγκός αν δεν ειχα τις ρίμες
Ενα κρύο Σεπτεμβρη
Με κουκούλα στη ζέστη
Να μη βλέπουνε τα μούτρα μου δεν ξέρουν τι παίζει
Και αν δεν είμαι καλα
Και αν βαλω τέλος τώρα
Θα ήθελα να ξέρεις πως σε αγαπάω ακόμα
Δόση αλήθειας στο ψέμα
Τι και αν στάζω ακομα αίμα
Οι μεγαλύτερες αλήθειες λέγονται πανω στα νεύρα
Και ας αλλάξουμε θέμα
Με τους στίχους μου ξεσπάω
Μιλαω με τους τοίχους αν τα πάρω τους βαράω
Και μου κάνω πληγές
Που δεν κλείνουν ποτέ
Μου χεις αφήσει ένα τραύμα που δεν φεύγει ποτέ
Και είναι τοτε που υποκύπτω
Και τοτε που ξεχνάω
Αυτό δεν ξαναγινεται την πάρτη μου κοιτάω
Ψάχνω κάποιους τρόπους για να φύγω απ'τη μαυρίλα
Μπορεί να μαι μαλακας αλλα λεω την αλήθεια
Οχι σαν εσένα ρε που δεν μου λες στα ισα
Ότι είμαι ενας ηλίθιος που προκαλεί ασχήμια
Μπορεί να μαι διπρόσωπος
Μπορεί και ενα σκουπίδι
Δεν θέλω να μιλάμε μα μπορεί να ξαναγίνει
Πως γίνεται να βρίζεις
Και μετα ρωτάς εμενα
Πως είμαι τοσο χαλια και τα μάτια είναι πεσμένα
Με ρωτατε πως είμαι
Μα το ξέρω δεν σας νοιάζει
Ολα καλοσύνη it's okay θα περάσει
Σου διαλύω τη ζωή
Αυτό δεν ειχες πει
Αν φύγω τωρα αμέσως μη σε νοιάξει και πολύ
Επιτέλους ξεφορτώθηκες ενα μεγάλο βάρος
Να δείξω ποσο νοιάζομαι δεν μπόρεσα ποτέ μου
Οτι έγινε ήταν λάθος και το ξέρεις καταβάθος
Συμφωνία με τη κόλαση και ο φίλος μου ο χάρος
Θέλω ευκαιρία δεν την έδωσες ποτε
Βαζω ολο μου τον πόνο μου μεσα σε ένα κουπλέ
Δεν εκτιμησες ποτε δεν με νοιαστηκες ποτε
Κρατα μου τον ωμο μου στο τέλος αδερφέ
Τι να κάνω την αγάπη τι να κάνω με εσας
Τι να κανω την αγάπη σου δεν ξες να εκτιμάς
Κανείς ποτε δεν ρώτησε αδερφέ μου ρε πονάς
Πάντα υποκύπτω στον τρόπο που με κοιτάς
Ζηλεύω δεν αντέχω ολο με άλλους να σε βλέπω
Και με μένα μόνο τίποτα δεν ξέρω αν το εχω
Δεν με ξέρεις δεν σε ξέρω
Όσο κοντά και αν είμαστε στο τέλος πάντα φεύγω
Νεκρός στον καναπέ
Γράφω τα κουπλέ
Και σκέφτομαι συνέχεια δεν ήθελες ποτέ
Οταν είμαι ειμαι μόνος μου
Επιτίθονται οι σκέψεις
Επιτίθονται οι σκέψεις και εγω παίζω με τις λέξεις
Μη ρωτάς άμα ζηλεύω φυσικά και το κάνω
Δεν ειχα καποια αντίδραση για αυτό κοιτούσα κάτω
Είχα μείνει άφωνος και έτοιμος να κλαψω
Όμως συγκρατήθηκα δεν δείχνω πως θα χάσω
Όμως βγήκε σπίτι
Δεν κρατήθηκα και ξεσπασα
Τραβούσα τα μαλλιά μου και φωνάζοντας το έχασα(2Χ)