Uyan - Extended Version

Yazılan her şiir bir fırtınaydı bilinçaltında
Huzursuzluğumu dizginler elbet
OCB ve bir kaç tane dua
Hissizleşiyorum her geçen saat
Çırpınıyorum kan dolu bu batakta
Yalnızlığın her tonunu tattım artık düşsem de ayıplanmam
Yağsın kan düşsün yere benden uzakta bu dünya manen
Tersine döndü bütün sorular ve bense yanıt aramaktan bıktım zaten
Uykunu böldüğün her gecede bir hüsran var.
Kendinden kaç!
Çünkü aynalarla sohbetlerine tanık olan hiç kimse inanmayacak!
Bu bir rüyaysa lütfen uyandırın
Artık gülmek için yaşlıyım
Bana benden daha az acı verecek her zehri sek diklemeye razıyım
Isyanım sana değil anla! istanım kendime Tanrım
Her sanatsal intiharlar gibi bu güftelerden oluşmuş bir çarmıh
Uyan bu kabustan ne olur
Göz kapaklarımdan sızdı hüzün
Içimde yanan alevler
Her yanımı sardı ama ben üşürdüm
Uyan bu kabustan ne olur
Göz kapaklarımdan sızdı hüzün
Içimde yanan alevler
Her yanımı sardı ama ben üşürdüm
Korkuyorum kendimden bu yollar ölüme çıkıyor gidiyorum bile bile
Soluyorum ölümün o pis kokusunu bak benden aldıklarını izlerken
Sorduğum her soruda bir yalnızlık
Zaten sevmek için geç kaldık
Dünya yansa da umrum değil
Yaşlılığına vardığım özlemler
Yoruldum ah! günleri say
Geceler hep aynı ve zihinler talan
Ruhumdaki düğümler sıkı ve kimsede yok inan bunu çözecek tırnak
Susuzluğumu dindiren her şey sallandırıyordu yürürken beni ve
Beş senedir inan çıt çıkarmadığım her darbede yere düştüm bilmeden
Bu terazide mutsuzluk baskın
Yaşamaya mecalim yok artık
Umut kapkara bir zifirden farksız
Bolca duman ve de hiçliğe kandım
Yanlışlar birikti heybemde
Burası kaosun iç noktası
Benden uzak dur ne olursun zaten ben bile kendime yabancıyım



Credits
Writer(s): Görkem Akyol
Lyrics powered by www.musixmatch.com

Link