Kozmosun İçinde

Fırtınalar, savaşlar, insanlar, düşler, yıldızlar, fısıldayan sesler, okyanuslar, gökyüzü, o uzak gezegen, içinde yüzen mavi yelken, rengarenk ışıklar, geride kalan izler, uzaktaki ev, dağlar, tepeler, özlem, sevgi, umut, kırgınlık, bekleyiş, yükseliş, dinginlik, tevazu, bilgi, o soluk mavi nokta, sığdırabildiğimiz onca hikaye, işte orada, bilinmezlik, kavgam, arayış, keşif, tutku, öfke, sadakat, ihanet, anne, sabır, mektuplar, milyonlarca yıl, zaman, yaşadığın an, kocaman bir orman, var mı sesimi duyan?

Kimi tanrılar istemezmiş beni istemezmiş
Kozmosun içinde çığlık atanları sevmezmiş, sevmezmiş
Kimi insanlar korkarmış karanlıktan, korkarmış
Kimileri ölümün ellerini görseler de söylemezmiş

Koridordayım. İçerideki sesleri duyuyorum. Birazdan gelecek, bağıracaklar sen niye buradasın hala diye... Mecalim kalmamış azar işitmeye. Kaçtım evden. Koştum, bütün gücümle koştum. Sanki nereye gideceksem... Olsun ya, bulamazlardı işte. Özlerlerdi belki. Belki seviyorlardı bile. Biraz bekler dönerdim. Rüzgar esmeye başlayıp sızlatınca buğusu pencereyi, hemen ısıtıverirdi sobanın ateşi evi. Gözyaşından şiirler belirirdi camda, tıpkı benim gibi...

İşte tam orada karşılaştık seninle. Merhaba dedim çocuk. Donuk donuk baktın bana. Ağaçların gölgesinden yaprakların şarkısına uzandı elim. Benimle beraber tınladı kalbin. Öldüğün gün dede, yan yana koyup ellerimizi ne kadar benziyorlar birbirlerine demiştim ya içimden, hah işte o zaman hatırladın beni. Eve koşarken bağırdın bütün gücünle; gördüm onu, gördüm onu!