Düzen

Elimden kayıp gitti tüm yıllarım,
Sadece gülümsemeye aldım tavır.
Başımda kalsın kahır, sığarsa sarnıçlarım.
Peşinden gittim ölüme varmışların.

Yürüdüm, bütün yanlışlara rağmen.
Alıştı ayaklarım yanmışlığa zaten.
Halen ürker bir yanım, yine de kir pas ister.
Düzene karşı gelmiş olsakta korkma bizden.

Düşün. Düşün ki doğmasın kötü yenilikler
Konu cinayetse ülkem hep bir kadın ister.
Bu sabah var mı listen? Nasılsa herkes izler.
Ölümün yakınlığını anlamazsa yardım etmez.

Yazık, yazık ki kendi fikri yok onların.
Üzülme yok olmadık, umuduyuz yarınların.
Susmaksa doğru kişinin ağzında bulur tanım.
Bu yüzden sevemiyorum hiç kimseye bok atmayı.

Yaşadım yazdım, birikti hasmım.
Bu sabah kaçın kurasıyla uğraşamam Tanrım.
Ve yazdım. Burada yalnızlık öldürür.
Bu yüzden savaşmaktan kaçtım.

Kalmak için yok bir yerim.
Hayalle kandırılmış olsan bile akma terim.
Düşünme yak gideni, "umudu satma" derim.
Hüzünlü sırlarını bu bahçelerde bulma elim.
(Nasılsa yok bir yerim.)
Kendi salaklığıma yanıyorum ben başka değil.
Günaha doydu tenim.
İnanma! Duydukların azaltırda belki yalan gelir.
Ardından ben giderim.

Yar, Hayatla sorunum var.
Geçemem kara kıştan, bayadır kabayım bak.
Bütün tecavüzcüler çıkar o yargınızdan.
Ekmek çalmak onlar için daha da büyük günah.

Ah! Hayatla savaşım var.
Gidemem bu diyardan, kafam hep fazla telaş.
Unutmadım! Peşime düştü yalan bahar.
Çünkü doğruların arkasında doğar sabah.