Oi Pliges Mou
Το είδα τώρα καθαρά
Του εαυτού σου τα νερά
Σε καθρεφτίζουν ιδανικά
Μα πια σε ξέρω
Σε είχα προδώσει μια στιγμή
Εσύ μια ολόκληρη ζωή
Να μείνει όρθια η ψυχή
Να καταφέρω
Πώς να αντέξει η ελπίδα
Με ένα γεια σαν κρύα λεπίδα
Πώς να μείνω δυνατός
Αν φυσάει αέρας
Με ορμή δικής σου σφαίρας
Πώς να μείνω ζωντανός
Οι πληγές μου πονάνε
Και σου μοιάζουν πολύ
Από πέτρα σα να'ναι
Μ'ανοίγουν, με σπάνε
Σε κάθε αφορμή
Οι πληγές μου αντέχουν
Είν' εκεί από παλιά
Και ονόματα έχουν
Καρφιά που εξέχουν
Και στάζουν σκουριά
Οι πληγές μου διαλέγουν
Να σου χαμογελώ
Και περήφανα στέκουν
Την άβυσσο βλέπουν
Σαν κάτι απλό
Απουσίες μετράνε
Σαν τοπία ξερά
Τι καλό σου χρωστάνε
Κι εσένα γεννάνε
Ξανά και ξανά
Η ιστορία έχει γραφτεί
Μα εσύ διαλέγεις πώς και τι
Τι θα κρατήσεις απ'αυτή
Και τι θα αφήσεις
Περνάνε μέρες δανεικές
Κι είν'οι αλήθειες μας θολές
Έχουνε σκόνη απ'του χτες
Τις προσποιήσεις
Πώς να αντέξει η ελπίδα
Με ένα γεια σαν κρύα λεπίδα
Πώς να μείνω δυνατός
Αν φυσάει αέρας
Με ορμή δικής σου σφαίρας
Πώς να μείνω ζωντανός
Οι πληγές μου πονάνε
Και σου μοιάζουν πολύ
Από πέτρα σα να'ναι
Μ'ανοίγουν, με σπάνε
Σε κάθε αφορμή
Οι πληγές μου αντέχουν
Είν' εκεί από παλιά
Και ονόματα έχουν
Καρφιά που εξέχουν
Και στάζουν σκουριά
Οι πληγές μου διαλέγουν
Να σου χαμογελώ
Και περήφανα στέκουν
Την άβυσσο βλέπουν
Σαν κάτι απλό
Απουσίες μετράνε
Σαν τοπία ξερά
Τι καλό σου χρωστάνε
Κι εσένα γεννάνε
Ξανά και ξανά
Του εαυτού σου τα νερά
Σε καθρεφτίζουν ιδανικά
Μα πια σε ξέρω
Σε είχα προδώσει μια στιγμή
Εσύ μια ολόκληρη ζωή
Να μείνει όρθια η ψυχή
Να καταφέρω
Πώς να αντέξει η ελπίδα
Με ένα γεια σαν κρύα λεπίδα
Πώς να μείνω δυνατός
Αν φυσάει αέρας
Με ορμή δικής σου σφαίρας
Πώς να μείνω ζωντανός
Οι πληγές μου πονάνε
Και σου μοιάζουν πολύ
Από πέτρα σα να'ναι
Μ'ανοίγουν, με σπάνε
Σε κάθε αφορμή
Οι πληγές μου αντέχουν
Είν' εκεί από παλιά
Και ονόματα έχουν
Καρφιά που εξέχουν
Και στάζουν σκουριά
Οι πληγές μου διαλέγουν
Να σου χαμογελώ
Και περήφανα στέκουν
Την άβυσσο βλέπουν
Σαν κάτι απλό
Απουσίες μετράνε
Σαν τοπία ξερά
Τι καλό σου χρωστάνε
Κι εσένα γεννάνε
Ξανά και ξανά
Η ιστορία έχει γραφτεί
Μα εσύ διαλέγεις πώς και τι
Τι θα κρατήσεις απ'αυτή
Και τι θα αφήσεις
Περνάνε μέρες δανεικές
Κι είν'οι αλήθειες μας θολές
Έχουνε σκόνη απ'του χτες
Τις προσποιήσεις
Πώς να αντέξει η ελπίδα
Με ένα γεια σαν κρύα λεπίδα
Πώς να μείνω δυνατός
Αν φυσάει αέρας
Με ορμή δικής σου σφαίρας
Πώς να μείνω ζωντανός
Οι πληγές μου πονάνε
Και σου μοιάζουν πολύ
Από πέτρα σα να'ναι
Μ'ανοίγουν, με σπάνε
Σε κάθε αφορμή
Οι πληγές μου αντέχουν
Είν' εκεί από παλιά
Και ονόματα έχουν
Καρφιά που εξέχουν
Και στάζουν σκουριά
Οι πληγές μου διαλέγουν
Να σου χαμογελώ
Και περήφανα στέκουν
Την άβυσσο βλέπουν
Σαν κάτι απλό
Απουσίες μετράνε
Σαν τοπία ξερά
Τι καλό σου χρωστάνε
Κι εσένα γεννάνε
Ξανά και ξανά
Credits
Writer(s): Eleana Evangelia Vrachali, Georgios Sampanis
Lyrics powered by www.musixmatch.com
Link
© 2024 All rights reserved. Rockol.com S.r.l. Website image policy
Rockol
- Rockol only uses images and photos made available for promotional purposes (“for press use”) by record companies, artist managements and p.r. agencies.
- Said images are used to exert a right to report and a finality of the criticism, in a degraded mode compliant to copyright laws, and exclusively inclosed in our own informative content.
- Only non-exclusive images addressed to newspaper use and, in general, copyright-free are accepted.
- Live photos are published when licensed by photographers whose copyright is quoted.
- Rockol is available to pay the right holder a fair fee should a published image’s author be unknown at the time of publishing.
Feedback
Please immediately report the presence of images possibly not compliant with the above cases so as to quickly verify an improper use: where confirmed, we would immediately proceed to their removal.