An Be An

Kime sorsan ismini Frida, Diego, Nazım, Vera
Anlamsızlaşıyor şehirler
Bu denli harap edilmişken yürekler görüyor serap
İnkâra mahal yok bu ruhum kadar kara

Ne büyük sahtelikler barındırdı hayat
Mesela cümleler güzelim, cümleler yalan
Mesela beni bugün gören gözüm bir yalancı
Ben geçmişimde yaşıyorum bu çizgisel zaman

Şu hayat mefhumuna uymuyorsam çok mu?
Çokluk olan yerde zaten bir gariplik yok mu?
Çocukluğumu dövdüler ben ağlamadım, yoktum
İstediğimi alamadım ve gücendim sen yoktun

Korkarım bir uyumsuzluk hasıl oldu
Onca hiçlik içindeyken ruhu inkârlara boğdum
Bu da benim gibi bir ziyanı doğurdu
Sevilmemiş bir insan ha varmış ha yokmuş

Sen geçerken içinden bu sokakların
Ben seni gördüm sana baktım an be an
Hiç görmüyor gözleri sanki perde bana
Yağmıyormuş gibi davranıyor yağmura

Sen geçerken içinden bu sokakların
Ben seni gördüm sana baktım an be an
Hiç görmüyor gözleri sanki perde bana
Yağmıyormuş gibi davranıyor yağmura

Ey benim matemimin çıkış noktası
Sen bu kâinatı hücre kılan gardiyan mısın?
Geliri kapkara bir yastan ibaret
Bir ömür bitmeyecek zor koşullu vardiyam mısın?

İstirham ederim bir nefes müsaade
Çok yorgunum ve bunu söylemek çok zor durum
Kulak vermeyene ne söylesen de nafile
Hiç kimse uymuyor şu sevgi denen tarife

Bir vakitler sanardım gülümsemek marifet
Gülümsemek çileymiş tecrübeyle sabit hep
Hiç kimse adımlarını yeltenmiyor takibe
Nezaketen dahi dokunmuyor kalbine

Korkarım bir umut yeşertecek kadar yaşam gücüm yok artık
Güvensiz ve zamansız hislerim duman altı
Bi' sokak lambasının dibinde ben boş bir karartı
Bi' karartıyım sadece hiç bakmadığın

Sen geçerken içinden bu sokakların
Ben seni gördüm sana baktım an be an
Hiç görmüyor gözleri sanki perde bana
Yağmıyormuş gibi davranıyor yağmura

Sen geçerken içinden bu sokakların
Ben seni gördüm sana baktım an be an
Hiç görmüyor gözleri sanki perde bana
Yağmıyormuş gibi davranıyor yağmura