น่าละอาย

แรกที่เจอได้พูดคุยกันมากมาย
จนเริ่มกลายเปลี่ยนเป็นหลงเธอ
(เปลี่ยนเป็นรักเธอ)
เพียงแค่เธอส่งยิ้มมา ใจมันรุ่มร้อน
มันเอาแต่เรียกร้อง
(มันต้องการเธอ)

มาทำให้รักมาทำให้หลง
มาทำให้งง มาทำให้สับสน
แล้วก็จางหายไป
(ทิ้งไว้แค่เพียงความเจ็บช้ำ)
รู้ตัวบ้างไหมมีใครที่ทนทุกข์
และเจ็บช้ำจนเหมือนจะตาย
น่าละอาย กับคนอย่างเธอ

ใช้วาจาลุ่มล้อม เอาแต่บอกรัก
แต่ไม่เคยที่จะทำให้มันชัดเจน
ทิ้งให้คนหนึ่งคนทนกับความช้ำ
ทรมานเกือบจะถึงตาย
รู้ตัวบ้างไหม ทุกการกระทำ

กว่าจะรู้ว่าที่เธอใช้ เป็นประจำทำทุกวัน
คือเล่นกับความรู้สึก
(และเธอสนุกไหม)
ต่อจากนี้คงต้องขอ ควรจะพอ
คงไม่รอ เธออีกต่อไป
(กับคนเลวๆ)

มาทำให้รักมาทำให้หลง
มาทำให้งง มาทำให้สับสน
แล้วก็จางหายไป
(ทิ้งไว้แค่เพียงความเจ็บช้ำ)
รู้ตัวบ้างไหมมีใครที่ทนทุกข์
และเจ็บช้ำจนเหมือนจะตาย
น่าละอาย กับคนอย่างเธอ

ใช้วาจาลุ่มล้อม เอาแต่บอกรัก
แต่ไม่เคยที่จะทำให้มันชัดเจน
ทิ้งให้คนหนึ่งคนทนกับความช้ำ
ทรมานเกือบจะถึงตาย
รู้ตัวบ้างไหม ทุกการกระทำ
มันน่าละอาย

ใช้วาจาลุ่มล้อม เอาแต่บอกรัก
แต่ไม่เคยที่จะทำให้มันชัดเจน
ทิ้งให้คนหนึ่งคนทนกับความช้ำ
ทรมานเกือบจะถึงตาย
รู้ตัวบ้างไหม ทุกการกระทำ
มันน่าละอาย



Credits
Writer(s): Thongrob Deemuangpak
Lyrics powered by www.musixmatch.com

Link