Ekei Pou To Oneiro Teleionei

Εκεί που το όνειρο τελειώνει
Στήσε τον κώλο σου κι έλα μ' όση ταχύτητα
Μιλάμε με ευθύτητα και δρούμε υποσυνείδητα
Σε ασυνείδητους καιρούς που κάναν παύση
Σε φάση, που σκοτώνουνε τώρα κι οι μπάτσοι
Πούστη κάτσε και κλείσε το γαμημένο στόμα σου
Γαμώ εσένα, το σπίτι κι όλο το κόμμα σου
Δικέ μου, συνάνθρωπε μου, έλα και πες μου
Πόσο θα με πλήρωνες εσύ για τις δουλειές μου
Παράτα σχολεία, θητεία και αμφιθέατρα
Σας βάλανε ταμπέλες σε φέρετρα
Και ελεύθερα νομίζετε πως ζείτε, ελάτε πιείτε, ζαλιστείτε
Εδώ Ζητείται, αλάνι που να μην τρομοκρατείται
Κοινωνία έγινες τσίρκο
Παίρνω ρίσκο να εφευρίσκω τρόπους διαφυγής
Τα μέλη σου εικόνες μιας ανοιχτής πληγής
Κι αιμορραγείς, μα συμπόνια κανείς
Θα πεθάνεις όταν σταματήσεις να ονειροπολείς
Εγώ δε παίρνω θέση και καμιά θέση δε με καλύπτει
Μες τα πλήθη, λίγοι μπήκαν, λίγοι μείναν
Και επείγει να φανείς, μα ποτέ να μην εμπιστευτείς
Τους ανθρώπους γιατί πόθους κρύβουνε
Και θα το δεις.
Εκεί που το όνειρο τελειώνει
Υπάρχουν 'μέρες που με κάνουνε
Στο μυαλό να κουράζομαι
Από 'κείνες τις μέρες
Που θα πω πως δε θα αισθάνομαι
Χωμένη μες στο γκρίζο της πόλης που εξασθενεί
Κάθε βήμα και παγίδα και το πάμε απ'την αρχή
Τριγύρω φώτα, μα ανήμπορη να τα κοιτάξω
Ρώτα αυτούς που κάνουνε βέρια με κόκα
Αν φοβούνται ρώτα
Το βλέμμα χαμηλά σαν περπατάς μπροστά μου κότα
Είναι λίγες οι φορές που σε πιάνω να μιλάς πρώτα
Κι όποτε χάνομαι να γράψω αισθάνομαι
Σαν ένα ηφαίστειο που εκρήγνυται
Και πιάνομαι με νύχια και με δόντια από πάνω σας
Μάλλον είστε τυφλοί για να μην βλέπετε τα χάλια σας
Σαν σφαίρα στα κεφάλια σας
Ήρθα να δώσω φως κάθε χρόνο
Και καλύτερα μας είπε ο γιατρός ανελλιπώς
Κάντε χώρο, και για να μη σας ξεφτιλίσω solo
Θα μπουν οι Bong Da City να σας σκίσουνε τον...
Μπλέκω τετράστιχα σαν μάστιγα που μες στο νου μου
Κράτησα καβάτζα για τις ώρες που αμάρτησα
Και κάθισα, σε κοίταξα στα μάτια και στοχάστηκα
Πως τίποτα δε μένει ίδιο από τότε που άρχισα
Εκεί που το όνειρο τελειώνει...