Apenanti

Στέκομαι απέναντι απ' τον ήλιο
Σήμερα λάμπει στον καθαρό ουρανό
Να με γεμίσει φως να βγω απ' τα σκοτάδια μου
Να μπω στον κόσμο σου, έχω ανάγκη για να ζω
Στέκομαι απέναντι απ' τις σκέψεις μου
Απ' τις ελπίδες μου που ψάχνουν μες τα μάτια σου
Την αλήθεια μου που μόνη αντέχει
Δυο-τρεις σου λέξεις, συντροφιά αν έχει
Στέκομαι στον εαυτό μου απέναντι
Κι αυτός χαμηλώνει τα μάτια
Έτσι έχει μάθει να κρύβεται, σε σκοτεινά μονοπάτια
Έχει μάθει μόνος του τα δάκρυα να στεγνώνει
Και να κλείνει τις πληγές του
Όταν η καρδιά του ματώνει
Σαν η καρδιά του ματώνει

Παίζουμε πάλι με τις λέξεις
Εμπιστοσύνη, αγάπη, αλήθεια
Δεν μπορώ να σε βλέπω, να βουλιάζεις στη συνήθεια
Θέλω να 'ρθώ να φωνάξω, να σου πω "είμαι εδώ"
Μα άλλη φωνή δεν έχω, θα κάνω ότι μπορώ!
θα κάνω ότι μπορώ!
Στήνω με νότες και με λέξεις την στιγμή μου
Μήπως χαθώ στο παραμύθι, κάπου εκεί
Να ταξιδέψει εκεί που θέλει η ψυχή μου
Μέσα στον κόσμο αυτόν που έχει ονειρευτεί
Φτιάχνεις με χρώματα που μπλέκεις τις στιγμές μας
Μη τις αφήσεις να χαθούν μέσα στο γκρι
Μη τις αφήσεις, όχι, στην αγκαλιά σου να τις κλείσεις
Στέκομαι στον εαυτό μου απέναντι
Κι αυτός χαμηλώνει τα μάτια
Έτσι έχει μάθει να πνίγεται, μες τα δικά του τα δάκρυα
Έχει μάθει μόνος του, το σχοινί να τεντώνει
Αλλά να ισορροπεί, κι η μοναξιά ας πληγώνει
Kι η μοναξιά ας πληγώνει
Παίζουμε πάλι με τις λέξεις,
Όμως αυτές δεν παίζουν μαζί μας
Πολλές φόρες μας βυθίζουν σε σκέψεις
Σκάβουν βαθιά στην αφημένη ψυχή μας
Της φωνάζουν ν' αντέξει, να φανεί δυνατή
Μα την αλήθεια λένε, και η αλήθεια ανοίγει πληγή