Şimdi Biz Seninle İkimiz

Evren bu, sevgilim, evren bu işte
Dedi birden
Kucakladı çıtırdayan o karanlığı
Gecekuşlarının biryerlerden bulup getirdikleri
Ve durmadan çekip götürdükleri biryerlere, o karanlığı
Evren bu, sevgilim, evren bu işte!
Baktım
O değil göğsümdeki
Göğsümdeki taş
Göğsümdeki su
Göğsümdeki ot

Biryanım akmış gider denizaltı dünyalara
Biryanım çoktan solmuş bir demet gül vazoda
Ellerim ikibinlerinde yerin altının
Işık yıllarında koşturur ayaklarım
Baktım
O değil göğsümdeki
Göğsümdeki put
Ben bir tanrı yıkıntısı
O bir kelebek
Ben bir meşe yaprağı
O bir tatarcık
Öpsem onu karlarından
Çiçek açar mıydı kirazlarım kuytuda
Kutuplara göçer miydi afrika'nın kelerleri?
Ah nasıl da kıskancız insan olmakta
Ah nasıl da yalnızız insan olarak!
Köryılanın kör gecede kör taşı görüp geçtiği
Ve o küçük evreninde minik yeşil tırtılın
Yalın bir hazla ürperdiği
Evren bu, sevgilim, evren bu işte!

Dalda gülün
Yumurtada civcivin
Ateşte oksijenin
O kendi sesleriyle tek ve bir şarkısı bu
Evren bu, sevgilim, evren bu işte!
Şimdi kamçılıyordur biryerlerde yağmur betonu
Şimdi grevciler öfkeli bir umutla bileyip şarkılarını
Şimdi kalleş bir ölüm
Bir sinsi hesap
Gibi sessiz
Gibi soğuk
Elleri ihanetin
Bilinen yerlerinde dünyanın
Şimdi biz
Seninle ikimiz
Başsız ve bacaksız bir dev gebenin
Gergin
Sıcak karnının üzerinde
Sevişen bir çift sineğiz
Şimdi biz
Seninle ikimiz
Bir kentin bir semtinin bir sokağında
Numaralı bir kapının ardında
Kimlik cüzdanlarımız ve seçmen kartlarımızla
İki insanız