Güneş ve Bahçe

I
Bu daralış gökteki, bu tortu, bu pas
Öfkeli lodoslara gebe bu susma
Belli ki gündüz değil, gece değil, pis
Bir sülük etimizde. Ne gül, ne asma

Götürmüş bahçemizi pencereden sis
Sen ki dal gibiydin, çıtı pıtı, yosma
Ayaklarında terlik, sırtında basma
Yıkanmaya doğru çıplak, sabun ve tas

O daracık hamam, kurnaya dolan su
Ihlamurların, taflanların uykusu
Baygın, sıcak çakıl, güneş, güneş, güneş

N'oldu sana! Yeşil pancurların indi
Karanlık akşamlara döndü ikindi
Şimdi denizde yüzen, bu usanç, bu leş!

II
O buluta girip çıkmalar, o sedef
O nar çiçeği vakitler sendin. Kendin
Açar, kendin kapardın geceyi. O küf
O karanfil, kokusu havada sendin

Çocuksu bir yıldız gül reçelinde, raf
Cıvıl cıvıl, camların ışımış, döndün
Türkülere merdiveninden, ut ve tef
Kirpiklerin lambamızla uzun, indin

Deniz, yosun, soframıza. Anlamıştık
Sabırsız bakışından, kuşlar da gider
Yaz erir günden güne yavaşça biter

Işıltıyla öldüğü görülür suda
Gölgeye, akşama dönüşür kuytuda
Düşlerdedir artık