Sanşo Panza’nın Ölümü

Sınıfta ona Sanşo Panza derlerdi
Siyah, boncuk gözlü, kıvırcık saçlı
Dostum derdik birbirimize
Akşamları fabrikalar dağılır
Yemeklerini yiyip
Uyurdu dünyalılar
İkimiz camda
Göz kırpardık
El fenerleriyle
Buradayım dostum
- ben de buradayım
İnşaatlardan artan tahta sallarla
Okuldan kaçıp, denizde uzaklara
Açılırdık gizlice
Kıyıdan geçip giderdi tren, güneş batarken
Treeen! heeey treeeen! buradayız laaan!
Duydun mu? derdik... denizde iki nokta
Yakın arap köylerinden mahzun çocuklar
Dostumuzdu, jilet fırlatmayı öğrendik,
Ve dar bir kapıdan girdik içine
Fosforlu iç çamaşırlı yaşlı teyzeler
Alay eden adamlar, hayvan kafesleriyle
İlk yaramız Adana Genelevi'ne
Ağlama dostum... hadi ağlama
O bir şilepe girdi lise bitince
Renkli resimli limanlardan zarflarla
Gülünç gemi kazaları, lejyoner haberleri
Kumsalda bir evim vardı, camlarda parmak sesi
Camı açardım: dostum uzaklardan serüvenlerle
Kuruköprü'nün arka sokaklarında,
Sokak kedilerinden Seyhan'a kadar
Çaycılar, ameleler, simitçilerle
Dosttuk biz
Bunu herkes anlamaz
Giderek, nasıl oldu? Fark edemedim
Bu Bukowski pislikleri, alkol ve serserilik
Dostum, yenilip, yitirdi karanlıkta el fenerini
Artık ışık
Yok oradan ama
Buradayım
Ben
Ben
Buradayım