Intro (Apo Tous Yponomous)
Γεννήθηκα με τον ομφάλιο λώρο γύρω απ' το λαιμό μου μπλεγμένο
Γι' αυτό χαίρομαι που ανασαίνω, δεν παίρνω τίποτα για δεδομένο
Ζυγίζω μονάχα εξήντα κιλά μα όσο και να φάω δε χορταίνω
Γι' αυτό με λεν' πεινασμένο, ζω κάθε βράδυ λες κι αύριο πεθαίνω
Ρωτάνε πού πήγε η ευφυΐα μου όταν τους λέω να πάρουν τα τρία μου
Μα όταν δεν είχαμε μία το μόνο που μ' έσωζε ήταν τ' αρχίδια μου
Τ' αδέρφια μου γίναν γονείς, κόρες και γιοι τους ξυπνάν τα χαράματα
Ρωτάω αν αξίζει τον κόπο να ελπίζεις σε θαύματα μες στα χαλάσματα
Τ' αδέρφια μου γίνανε ράπερς και κάναν τ' αδέρφια τους όλα περήφανα
Κοιμάμαι τις νύχτες μου ήρεμα, θα το κρατούσαν αν έφευγα σύντομα
Ζητάμε ευχές απ' το δράκο, το αύριο να μην έρθει δύσκολο
Με το Σαντάμ και το Φίλιππο, Son Goku, Vegeta και Piccolo
Αν σταματήσω να παίζω το σπορ,
Θα κάτσω στον πάγκο να κάνω τον Κλοππ
Λοκάρω το στόχο σα να 'μαι ρομπότ,
Δε βγαίνω απ' το στούντιο αν δε νοιώσω ο goat
Κάθε χρονιά η χρονιά μας, το 'παν οι μάγισσες κι οι χαρτορίχτρες
Γι' αυτό ραπάρουν οι αλήτες, γιατί η πόλη ουρλιάζει τις νύχτες
Αυτό είναι για όλα τ' αλάνια που ακούνε τρυπάνια και πίνουν ντουμάνια
Απ' τους υπονόμους μέχρι τα ουράνια
Κυνηγητά στην οθόνη μου
Περιστέρια κοιτάν' το σαλόνι μου
Πριν φύγουνε απ' το μπαλκόνι μου
Για να πετάξουνε πάνω απ' την πόλη μου
Γυρνάν, κελαηδάνε τους στίχους, δε λένε ποτέ μυστικά μου σε τρίτους
Εγκλωβισμένος σε τέσσερεις τοίχους αν είχα φτερά θα πετούσα μαζί τους
Πάνω από τις γειτονιές, απ' τους ακάλυπτους κι απ' τις σκεπές
Απ' τα μπαρμπέρικα, τα προποτζίδικα, τους σινεμάδες και τις εκκλησιές
Έχει ματάδες αντί για βοσκούς, δεν έχει χωράφια έχει εργατικές
Το πιο μεγάλο χωριό στην Ελλάδα μ' ενάμιση εκατομμύριο ζωές
Ζούμε στη νύφη ίδιο παρόν και αβέβαιο μέλλον
Ευχαριστούμε το ραπ, το κάνει να φαίνεται τόσο ενδιαφέρον
Μαύρες σακούλες, μπουφάν με κουκούλες, zombies κάτω απ' την ομπρέλα
Τα δικά μας παιδιά το γνωρίζουν καλά όταν βρέχει γαμιέται εδώ πέρα
Κάθε χρονιά η χρονιά μας, το 'παν οι μάγισσες κι οι χαρτορίχτρες
Γι' αυτό ραπάρουν οι αλήτες, γιατί η πόλη ουρλιάζει τις νύχτες
Αυτό είναι για όλα τ' αλάνια που ακούνε τρυπάνια και πίνουν ντουμάνια
Απ' τους υπονόμους μέχρι τα ουράνια
Γεννήθηκα με τον ομφάλιο λώρο γύρω απ' το λαιμό μου μπλεγμένο
Για αυτό χαίρομαι που ανασαίνω δεν παίρνω τίποτα για δεδομένο
Ζυγίζω μονάχα εξήντα κιλά μα όσο και να φάω δε χορταίνω
Γι' αυτό με λεν' πεινασμένο, ζω κάθε βράδυ λες κι αύριο πεθαίνω
Τ.Γ.Κ
20-22
Γι' αυτό χαίρομαι που ανασαίνω, δεν παίρνω τίποτα για δεδομένο
Ζυγίζω μονάχα εξήντα κιλά μα όσο και να φάω δε χορταίνω
Γι' αυτό με λεν' πεινασμένο, ζω κάθε βράδυ λες κι αύριο πεθαίνω
Ρωτάνε πού πήγε η ευφυΐα μου όταν τους λέω να πάρουν τα τρία μου
Μα όταν δεν είχαμε μία το μόνο που μ' έσωζε ήταν τ' αρχίδια μου
Τ' αδέρφια μου γίναν γονείς, κόρες και γιοι τους ξυπνάν τα χαράματα
Ρωτάω αν αξίζει τον κόπο να ελπίζεις σε θαύματα μες στα χαλάσματα
Τ' αδέρφια μου γίνανε ράπερς και κάναν τ' αδέρφια τους όλα περήφανα
Κοιμάμαι τις νύχτες μου ήρεμα, θα το κρατούσαν αν έφευγα σύντομα
Ζητάμε ευχές απ' το δράκο, το αύριο να μην έρθει δύσκολο
Με το Σαντάμ και το Φίλιππο, Son Goku, Vegeta και Piccolo
Αν σταματήσω να παίζω το σπορ,
Θα κάτσω στον πάγκο να κάνω τον Κλοππ
Λοκάρω το στόχο σα να 'μαι ρομπότ,
Δε βγαίνω απ' το στούντιο αν δε νοιώσω ο goat
Κάθε χρονιά η χρονιά μας, το 'παν οι μάγισσες κι οι χαρτορίχτρες
Γι' αυτό ραπάρουν οι αλήτες, γιατί η πόλη ουρλιάζει τις νύχτες
Αυτό είναι για όλα τ' αλάνια που ακούνε τρυπάνια και πίνουν ντουμάνια
Απ' τους υπονόμους μέχρι τα ουράνια
Κυνηγητά στην οθόνη μου
Περιστέρια κοιτάν' το σαλόνι μου
Πριν φύγουνε απ' το μπαλκόνι μου
Για να πετάξουνε πάνω απ' την πόλη μου
Γυρνάν, κελαηδάνε τους στίχους, δε λένε ποτέ μυστικά μου σε τρίτους
Εγκλωβισμένος σε τέσσερεις τοίχους αν είχα φτερά θα πετούσα μαζί τους
Πάνω από τις γειτονιές, απ' τους ακάλυπτους κι απ' τις σκεπές
Απ' τα μπαρμπέρικα, τα προποτζίδικα, τους σινεμάδες και τις εκκλησιές
Έχει ματάδες αντί για βοσκούς, δεν έχει χωράφια έχει εργατικές
Το πιο μεγάλο χωριό στην Ελλάδα μ' ενάμιση εκατομμύριο ζωές
Ζούμε στη νύφη ίδιο παρόν και αβέβαιο μέλλον
Ευχαριστούμε το ραπ, το κάνει να φαίνεται τόσο ενδιαφέρον
Μαύρες σακούλες, μπουφάν με κουκούλες, zombies κάτω απ' την ομπρέλα
Τα δικά μας παιδιά το γνωρίζουν καλά όταν βρέχει γαμιέται εδώ πέρα
Κάθε χρονιά η χρονιά μας, το 'παν οι μάγισσες κι οι χαρτορίχτρες
Γι' αυτό ραπάρουν οι αλήτες, γιατί η πόλη ουρλιάζει τις νύχτες
Αυτό είναι για όλα τ' αλάνια που ακούνε τρυπάνια και πίνουν ντουμάνια
Απ' τους υπονόμους μέχρι τα ουράνια
Γεννήθηκα με τον ομφάλιο λώρο γύρω απ' το λαιμό μου μπλεγμένο
Για αυτό χαίρομαι που ανασαίνω δεν παίρνω τίποτα για δεδομένο
Ζυγίζω μονάχα εξήντα κιλά μα όσο και να φάω δε χορταίνω
Γι' αυτό με λεν' πεινασμένο, ζω κάθε βράδυ λες κι αύριο πεθαίνω
Τ.Γ.Κ
20-22
Credits
Writer(s): Lex, Solid
Lyrics powered by www.musixmatch.com
Link
© 2024 All rights reserved. Rockol.com S.r.l. Website image policy
Rockol
- Rockol only uses images and photos made available for promotional purposes (“for press use”) by record companies, artist managements and p.r. agencies.
- Said images are used to exert a right to report and a finality of the criticism, in a degraded mode compliant to copyright laws, and exclusively inclosed in our own informative content.
- Only non-exclusive images addressed to newspaper use and, in general, copyright-free are accepted.
- Live photos are published when licensed by photographers whose copyright is quoted.
- Rockol is available to pay the right holder a fair fee should a published image’s author be unknown at the time of publishing.
Feedback
Please immediately report the presence of images possibly not compliant with the above cases so as to quickly verify an improper use: where confirmed, we would immediately proceed to their removal.