Kai As Min Nikisoume

Η νύχτα είναι ζόρικη
Συναγερμοί και θόρυβοι
Στο δρόμο αστυνόμευση
Εμείς οι ανισόρροποι
ψάχνουμε ισορροπία σε ταράτσα ετοιμόρροπη
Flexαρουν ιστορία
άνθρωποι ανιστόριτοι
Άκου! Είμαστε ακόμα
μέσα στον ίδιο κόσμο
τη δύναμή σου δωσ' μου
ρηχοί και βαθυστόχαστοι συνάμα
ένα κράμα
ελπίζω να υπάρχει κάρμα
για εκείνα τα χαμόγελα που δίνουνε το φως μου
Στο είπα και στο Winden, είμαστε όλα ή τίποτα
και πέφτουμε στους στόχους μας επάνω με αλεξίπτωτα
Στη μνήμη πίσω έφερα, τα δεύτερα
που ανέπνευσα ελεύθερα
Ύστερα άνοιξα ξανά τα βλέφαρα
Το ξέρεις καταβάθος. Η ουσία είναι στα ασήμαντα
Κάποιοι τα χαραμίσανε και κλείστηκαν πίσω από τα σύρματα
για μαλακίες
Δε θα γλιστρήσουμε απ' τις πολυκατοικίες
Κράτα το χέρι μου, μαζί μου να πετάξεις
Να μη φοβάσαι από τις αναταράξεις
Να μη φοβάμαι όταν σε έχω στο πλευρό μου
Μα ήταν νύχτες που ήρθες μόνο τα νερά μου να ταράξεις
Ζούμε μές σε καραντίνες
σπίτια με κλειστές κουρτίνες
να επικοινωνούμε απ' τις οπτικές μας ίνες
Μα ακόμα όμως γουστάρουμε
απογεύματα με ρίμες
και απέχουμε μία Guinness πριν από το ρεκόρ Guinness
Μονίμως κολλημένοι ψάχνουμε για την αλήθεια
Χωριό ή πόλη τα ίδια, κάθε ιστορία και φίδια
Μυστικά σε όλα τα σπίτια
και ένας μαλάκας σκατόγερας που ακόμα καίει σκουπίδια

Πάμε μία βόλτα από ψηλά, από ψηλά
να δούμε πια τι μας ανήκει
Η πόλη πιάτο, ζωγραφιά
ενώ έχει αεράκι από το βουνό απ' τη μύτη
Για όσους δεν φύγανε ποτέ ρε
Για όσους στα κεφάλια μας πατάνε
Κι ας μη νικήσουμε ποτέ
Υποσχέθηκες πως πάντοτε μαζί θα πολεμάμε

Σε μία εποχή υλική, ιδεών κυνηγοί
μόνο με μουσική,με μένος μερικοί, αστυνομικοί
Δεν μπορώ να αναπνεύσω
νιώθω σαν μαύρος στην Αμερική
Το ρεφρέν είδα γραμμένο μες στο Πήλιο ένα δείλι
Αυτό πάει για το Βασίλη
Ώσπου ο ήλιος να ανατείλει
άλλες μάνες στα παιδιά τους
μην κουνήσουνε μαντήλι
κι άλλο δάκρυ να μη βρει ρε
τα όμορφα σου χείλη

Κανάλια να πνιγούνε στα κανάλια
Ρουφιάνοι κομματόσκυλα τους τρέχουνε τα σάλια
Δεν είναι η λύση να τα κάνουμε σμπαράλια
να κοιτάξουμε το πρόβλημα από μακριά σαν να φοράμε κυάλια
Αυτό το κράτος δικαίου συνομοτεί
Λωτούς, ταΐζουν τα παιδιά στη πυλωτή για να ξεχνάνε
Μην ξεχνάς δολοφονεί
Έπειτα φοράνε τη στολή και νομίζουν μεγαλώνει η ψωλή
Είναι τρελό ρε, ξεσπάνε με μανία
Λεφτά στο στρατό αντί για την παιδεία
τη δημόσια υγεία
τίγκα υποκρισία μου βρωμάει η εκκλησία και δεν ψάχνω το Μεσσία
Δεν ψάχνω το Χριστό, ψάχνω να βρω το Χρήστο
Να με βρεις, να σε βρω και εν τέλει δε με βρίσκω
Είναι κρυφτό αυτό και εμπεριέχει ρίσκο
και όσα σου' χω φυλάξει θα στα δώσω σε ένα δίσκο

Πάμε μία βόλτα από ψηλά, από ψηλά
να δούμε πια τι μας ανήκει
Η πόλη πιάτο, ζωγραφιά
ενώ έχει αεράκι από το βουνό απ' τη μύτη
Για όσους δεν φύγανε ποτέ ρε
Για όσους στα κεφάλια μας πατάνε
Κι ας μη νικήσουμε ποτέ
Υποσχέθηκες πως πάντοτε μαζί θα πολεμάμε

Απ'την εποχή του story
που όλοι οι μάγκες είναι φλώροι
Που το όχι γίνεται ναι με το ζόρι
Αγαπώ τη μουσική αυτή σαν να την είχα κόρη
Παλεύουν για να δείχνουμε το πιο σκληρό αγόρι
Εγκλήματα αποτρόπαια θα κάνανε για τρόπαια και άλλα ειδεχθή
Τη συνείδηση μου ποτέ να δεχθεί, δε θα αφήσω να παραδωθεί
Σκάμε σα ψυχοπαθείς, για εσάς τους απαθείς
Μας σφραγίσανε τις πόρτες
Εκφοβισμοί και ποδοβολητά από τις μπότες
Σε λίγα χρόνια θα δείχνουμε τους προδότες
Διάλεξε τη μεριά σου
όσο γυρνάω στη γειτονιά μου παρέα με τους πότες

Νύχτες αμαρτωλές, τίγκα υπερβολές
Αναμνήσεις τρελές και κάποιες πιο θολές
Δε βλέπουμε φυλές μόνο γλυκές ανατολές
Ευχαριστώ τους φίλους μου που ζήσαμε πολλές

Πάμε μία βόλτα από ψηλά, από ψηλά
να δούμε πια τι μας ανήκει
Η πόλη πιάτο, ζωγραφιά
ενώ έχει αεράκι από το βουνό απ' τη μύτη
Για όσους δεν φύγανε ποτέ ρε
Για όσους στα κεφάλια μας πατάνε
Κι ας μη νικήσουμε ποτέ
Υποσχέθηκες πως πάντοτε μαζί θα πολεμάμε