Moudiasma (feat. Adoxos, Mani & Epsilon Pi)

Είναι φορές που θα 'θελα να μην είχα ψυχή
Νίωθω αβάσταχτη ευθύνη τον ρόλο μου στην ζωή
Του τη μοιάζω
Θέλουν να μου κάνουν κουμάντο αυτοί που χλευάζω
Και εφόσον δε μπορούνε με βαφτίζουνε τρελό
Μαλάκες κουτοπόνηροι δεν έχετε μυαλό
Πιο πολύ και απο σας με μισώ
Μες στα χαλάσματα του κτήνους την αρρώστια διακινώ
Βαποράκι του πιο σκοτεινού λόγια τρελού
Έχω τσίπα που θα ζήλευες
Πολλά πουτάνα ζήτησες
Και θα το καταλάβεις
Όταν σταματήσεις να ποζάρεις
Ανούσια κινείσαι και κοντράρεις
Ποτέ μου ζωντανό δεν θα με πάρεις
Δε θα με κουμαντάρεις
Το τσίμπημα του δαίμονα θα λάβεις
Απ' τα στενά που πάντοτε φρικάρεις
Δεσποινίς, πηρέ φωτιά η φούστα σου πρόσεχέ μη καείς
Και μη ζητήσεις συγχώρεση να σωθείς

ΜΑΝΙ
(Ναί!)
Το φώς δεν επαρκεί για να αναλύσω γεγονότα απο τη θέα τότε
Κρίνομαι βάση το ενστικτό, παραδοθείτε μόρτες
Γεννημένος με κατάρα
Στο βάθος των ματιών μου είναι η κόλαση περπάτα
Ποτέ δε θα με μάθεις είμαι κάπνα
Με πρόδωσες και χάνομαι για πάντα
Επόμενο
Μπαίνεις στο απορριματοφόρο
Δίχως θόρυβο
Σε δώδεκα κομμάτια
Κηλίδες αίματος πάνω στα σκαλοπάτια
Μένεις μόνο
Και μένα δε με πιάσανε μαλάκα ποτέ
Είμαι απ' τον δρόμο, ειναί τα μέρη μου επικίνδυνα
Και χάνουνε τ'αρχίδια τους εκεί ή τους τα κόβω
Πέφτουνε σώματα στον ματωμένο λόφο
Πέρασαν νύχτες που με απείλησε το σύμπαν όλο
Κι όμως στον λόγο μου δε νίωθω φόβο, δε νιώθω πόνο
Ωστόσο έχω τους δαίμονές μου πάντα μεθυσμένους
Ωστόσο σε ενα καθυστερημένο κόσμο
Σε ενα παλάτι που γκρεμίζεται καρκίνος
Μουνόπανα πως κάνουμε πλάτες
Γίνομαι κτήνος
Ο πιο μίσητός μέσα από την γενιά του μίσους
Και δε σβήνω
Απλώνω το κεφάλι σου στον τοίχο

Μωρέ πουτάνα η μάνα σού
Ξερεί τι πουτάνας γιό έκανε
Και τι πουτάνα κόρη
Που ο πατέρας της την έδερνε
Μυστήριο στην πόλη
Πουτάνα ο νταβάς σου πέθανε
Είσαι ελεύθερη να φύγεις αφού κάνουμε ό,τι θέλουμε
Επανέρχομαι
Νεκρό με θέλουνε, όμως δε κρύβομαι
Μπροστά στα μάτιά τους ένα σημείο
Και επιτήθομαι
Δεν έχει αντίστροφη μέτρηση
Μια και έξω γίνεται
Απευθύς ζητώ μαχαίρι του
Και μές στο μάτι μπήγεται
Δε προλαβαίνουν
Στραγγίζουν και πεθαίνουνε
Γινόνται ζωγραφιά στο πάτωμα
Πες μου, το δέχεσαι
Θα πάρεις τον πούλο
Θα μάθεις να σέβεσαι
Θα κοίτας τη δουλειά σου
Και στα πόδια μου μη μπλέκεσαι