Ajab

ما همیشه یه چند ثانیه دیر رسیدیم
گشنه ولی یجور دیدیمون
که انگار سیر سیریم
ما همیشه سر پایین ولی پیرِ پیریم
تو جوونی پَسی خوری
وسط بگیر بگیری
آره ما پس مونده های
همون عشق و حالای دیر به دیریم
آره ما زامبی بودیم زیر گریم
یادمون دادن همش همدیگه رو زیر بگیریم

آ، سوخته هامون یخ زده
یخ زده هامون سوختن و
یاد گرفتیم زخمای خودمونو دوختنو
آدما همه هَول رو مخ و تو کون نرو
انقده سنگینه حتی یادت میره خوندنو
برزخ ما رو ریپیته رو به روم و مِه گرفت
کاری نداره پُر شدی عین خودم بترک
عین خودم بگیر همه زندگیو به تخمت
بزن کوچه علی چپ بشین به فیلم به تخمه

عین خودم لش و لِی عین خودت بی حسم
منم عین خودت قفلی حتی عین خودت نشستم
چشم غُره هام به دیوار به دنیا یه نیش خند
میزنم و میگم میشه این فرمونو بدیش من
ما بد نبودیم بلد بودیم دنیا ما رو نمیخورد
ما تُنگ بودیم اگه دریا بودیم که ماهیمون نمیمُرد
ما ساده بودیم نبودیم که روحمو نمیبرد
بِبره بچرخونه بعد بیایی بگی مرد

همش اشکا میخواد بیاد پایین دور و برو میپام
همش بینی گرفته انگار روزی دو بار میچام
چتم و هی همه چیمو همه جا جا میذارم
از همه آدما حتی در و دافا بیزارم
بغضه میخواد بشکنه هی خفت منو میچسبه
تا میخوام عادی باشم زرتی یهویی شکسته
قلبم هی تند میزنه بد بینم و بی جنبه
نمیفهمم فازشو وقتی یکی میخنده

هی اشکا میخواد بیاد پایین دور و برو میپام
همش بینی گرفته انگار روزی دو بار میچام
چتم و هی همه چیمو همه جا جا میذارم
از همه آدما حتی در و دافا بیزارم
بغضه میخواد بشکنه هی خفت منو میچسبه
تا میخوام عادی باشم زرتی یهویی شکسته
قلبم هی تند میزنه بد بینم و بی جنبه
نمیفهمم فازشو وقتی یکی میخنده

ننم خواب دیده بود تو یه رودخونه
همه دارن ماهی میگیرن و منم چایی میریزم و
گرفتم به تَر و تخمم همه نون شبو
ولی من نمیخواستم که ماهیا جون بدن و
رفقا داشتن همه دست برد میزدن روی من و
ببینم، صبر کن هنوز مونده نرو
شما از آکواریوم خودت ماهی میگیری؟

نخیر، عجب دریای سحر آمیزیه غمای عالم
عجب بغض گرونی من خودم سرمایه دارم
عجب زورِ کمی دنیا همش آمپوله هیکل
عجب آویزون و سرگردونه پاندول غیرت
غجب ترافیکی شده عین کارخونه همت
همه ماشینی بازاری شده کار خوبه نعمت
عجب چیزایی میریزی تو هر روز توی چاییت
عجب کُسی شده دخترِ کوچولوی داییت

عجب معصومیت جنده شد ؛ جنده ها همه مادر شدن
مسلمونا رو درست دیدم کافر شدم
عجب اونایی که دوییدن و آخر شدن
هر چی دوییدن فقط شکسته و لاغر شدن
عجب دنیای بدتر شده از مادر شوهر
عجب ترس و غم و استرسی داره دیگه خواهر شدن
عجب کس کشایی برادر شدن، هه، عجب

همش حمالیِ بیخودیه نمونده به پام کسی
جمع میکنی ولی باید تهش بدی بری واینسی
لش شدی ولی معذبی، بس میکنم باز
دود شده دلواپسی، هی نسخی هات اسیر
هر خریو میبینی، ور میداری باش اسید
چهار تا عین خودت واسه شهر و آدماش بسی
تفریحای کاغذی، شلوغی بیخودی
رو هر چی توهمیه، دروغیه میخ شدی

همش اشکا میخواد بیاد پایین دور و برو میپام
همش بینی گرفته انگار روزی دو بار میچام
چتم و هی همه چیمو همه جا جا میذارم
از همه آدما حتی در و دافا بیزارم
بغضه میخواد بشکنه هی خفت منو میچسبه
تا میخوام عادی باشم زرتی یهویی شکسته
قلبم هی تند میزنه بد بینم و بی جنبه
نمیفهمم فازشو وقتی یکی میخنده

هی اشکا میخواد بیاد پایین دور و برو میپام
همش بینی گرفته انگار روزی دو بار میچام
چتم و هی همه چیمو همه جا جا میذارم
از همه آدما حتی در و دافا بیزارم
بغضه میخواد بشکنه هی خفت منو میچسبه
تا میخوام عادی باشم زرتی یهویی شکسته
قلبم هی تند میزنه بد بینم و بی جنبه
نمیفهمم فازشو وقتی یکی میخنده

عجب صبری طبیعت ساخته واسه ما
عجب کوهی به جا مونده ازم
عجب وحشیه حال من
برو و سر به این خونه نزن
تو رو عزیز جونت قسم

عجب حالم گرفته است و
عجب خون ریزی بد کرده دنیای من از توم و
همش طرح های موازی میوفته
دائم از لای قفس روم و زدن بال پرستوم و

نمیرسن به هم خطای ما
تو خط قرمز شدی رو آبیِ نقاشیم
چطوری میخواستی تو شعرِ من
قافیه هم باشی
چطوری زهرت رو پاکی من پاشید

راها هر دفعه سخت تر میشن
ماها هنوز عقب صد هیچیم
آها از رو همدیگه راحت
عجب از رو غَرض رد میشیم
همه سمتِ مرگ تدریجی
همه بد یه دنده بد گیجیم
عجب پیچک تنهایی دوباره
دور همه قلبِ من پیچید

همش اشکا میخواد بیاد پایین دور و برو میپام
همش بینی گرفته انگار روزی دو بار میچام
چتم و هی همه چیمو همه جا جا میذارم
از همه آدما حتی در و دافا بیزارم
بغضه میخواد بشکنه هی خفت منو میچسبه
تا میخوام عادی باشم زرتی یهویی شکسته
قلبم هی تند میزنه بد بینم و بی جنبه
نمیفهمم فازشو وقتی یکی میخنده

هی اشکا میخواد بیاد پایین دور و برو میپام
همش بینی گرفته انگار روزی دو بار میچام
چتم و هی همه چیمو همه جا جا میذارم
از همه آدما حتی در و دافا بیزارم
بغضه میخواد بشکنه هی خفت منو میچسبه
تا میخوام عادی باشم زرتی یهویی شکسته
قلبم هی تند میزنه بد بینم و بی جنبه
نمیفهمم فازشو وقتی یکی میخنده

آ، شهرِ ما قاضی نداشت قصاب بود
یه عده میریختن جمع میکردن
یه عِده زنگ میزدن نصاب زود
تو شهرمون همیشه دو تا چشم رو غذام بود
چاقو میکردن کون هم
میترسیدن از آمپول
شهر ما نه پنجره نه سقف داشت
نه هرچی کاشتیو میشه برداشت
نه مونده برام پول، خدایی ها، عجب
آ شهر ما تلفناش شنوده ولی حرفتو نمیفهمن
دیدنِ من میای جای دست گل بگیر بهمن
به هر کی نگو تو اصلاً دردتو که بی رحمن
آدما اینجا از پشت دست گرگو میبندن و
دندوناشو وا میذارن بس که خُل و بی کله ان
آب میدن هی دست گل و میخندن
یه سری فقیر و یه سری هم که خب
دستِ پُر و بی جنبه ان
عقبو ول میکنن و سمت جلو میجنگن

دیر اومدی زود نخواه برو
بعِد یه عمری عزیز گیر آوردیم تنها تو رو
میدونی شهر ما نیتش هم خیر بوده
داشته میساخته اما زورو
توفیقای اجباری، بهشتای زورکی
کمرت خم میشه زیر غرور و زور تکی
حرفای خاله زنکی همسایه های پولکی
اینجا هر کی خودش سوراخ میکرد زیر کشتیش و
بدجوری سوختیم ولی خب ته دیگمون مشتی شد

همش اشکا میخواد بیاد پایین دور و برو میپام
همش بینی گرفته انگار روزی دو بار میچام
چتم و هی همه چیمو همه جا جا میذارم
از همه آدما حتی در و دافا بیزارم
بغضه میخواد بشکنه هی خفت منو میچسبه
تا میخوام عادی باشم زرتی یهویی شکسته
قلبم هی تند میزنه بد بینم و بی جنبه
نمیفهمم فازشو وقتی یکی میخنده

هی اشکا میخواد بیاد پایین دور و برو میپام
همش بینی گرفته انگار روزی دو بار میچام
چتم و هی همه چیمو همه جا جا میذارم
از همه آدما حتی در و دافا بیزارم
بغضه میخواد بشکنه هی خفت منو میچسبه
تا میخوام عادی باشم زرتی یهویی شکسته
قلبم هی تند میزنه بد بینم و بی جنبه
نمیفهمم فازشو وقتی یکی میخنده
عجب بابا عجب، هه
عجب بابا عجب، آ خلاص