Ο παπουτσωμένος χρόνος

Καλός γεράκος του λόγου του
ο χρόνος
Σ' έχει νανουρίσει αμέτρητες φορές
με λογής λογής παραμύθια

Τι με τούρτες κατάφωτες
απ' τα κεράκια που διαρκώς πληθαίνουν
Τι με βαθμούς παράσημα ή τίτλους
για κάθε σκαλοπάτι που παριστάνει την κορυφή
Τι μ' εδεμικούς ψαλμούς και γραφικά εδέσματα
με κάλαντα γιορτινά ή με απλόχερους χορούς
Τι με Θεούς που ανασταίνονται
Τι με Θεούς που ανασταίνουν
Μ' επιστήμες πολυέξοδες και δωρεάν αλχημείες
μ' άγουρους έρωτες και συναφείς άτοκες παραμυθίες
ο χρόνος
καλός γεράκος του λόγου του
σε νανουρίζει
προτού προλάβεις να πεις κύμινο

Ώσπου μια χαρμόσυνη ημέρα
διόλου έξαφνα
τουναντίον με τη προσδοκία της σποράς
θα σε ξυπνήσει
το όνειρο αυτοπροσώπως

Με λίγα μαλλάκια αρχικά στη κεφαλή
μ' ακροδάκτυλα χοροπηδηχτά
σαν τους παλμούς του ανέμου
και με μάτια λαμπερά κι ανόθευτα
σα φλόγες από πρωτόβγαλτους αστέρες
δίχως λησμονιά
δίχως ακόμη μνήμη
προπάντων δίχως λέξεως σταλαγματιά
το όνειρο
θα σε ξυπνήσει με το δικό σου αίμα

Και είναι τότε που θα δώσει
μια και καλή
τα παπούτσια στο χέρι
του καλοσυνάτου πλην
ξυπόλητου πια παραμυθά