KALOKAIRIAZEI
Καλοκαιριάζει, φορτώνουμε βαλίτσες στ' αμάξι
Μωρό μου, πάμε όπου μας βγάλει, η Αθήνα μ' έχει κουράσει
Ακούμε τα ακυκλοφόρητά μου
Καβατζώνεις στάθμες στο σουτιέν σου, πίσω μας είναι οι μπάτσοι
Σε πήρε ο ύπνος στο ταξίδι, μοιάζεις με νύμφη που βγήκε από παραμύθι
Σου πήρα ένα δαχτυλίδι κι ακόμα το φοράς
Μα λάμπεις πιο πολύ εσύ, είσαι από μόνη σου στολίδι
Όσο ρίχνουμε στη θάλασσα βουτιές
Επάνω μας πέφτουν τα κύματα σαν εμμονές
Είμαστε πεσσιμιστές, μα σχεδιάζουμε στη παραλία
Πώς θα γίνουμε αύριο πρωταθλητές
Σε 'μένα πίστευαν όλοι οι προπονητές
"Πάρε τη μπάλα ρε μαλάκα, και καν' τους αυτά που ξες"
Κι εγώ τους έσκαγα ποδιές, τώρα δουλεύουμε φορώντας ποδιές
Τα μεροκάματά μου κάνω μουσικές
Στο δωμάτιο, οι τοίχοι βγάζουν κραυγές
Τώρα τους βάφω για να πάψουν οι φωνές
Όπω σου το 'χα υποσχεθεί, θα 'ρθουν καλύτερες ημέρες, μα δες
Δηλώνω ακόμα ένας από τους ξεπεσμένους ποιητές
Σ' αυτό το γραπτό δεν βάζω στοπ
Κι άμα τζογάρω το αμάξι μου, θα φύγω μ' οτοστόπ
Έχω ενέργεια στις μπάρες μου, γι' αυτό δεν τις αγγίζουνε
Φοβούνται μήπως πάθουνε ηλεκτροσόκ
Μα υπήρξε φυγή, τα δάκρυα πέφτουνε επάνω στο χαρτί
Μεταμορφώνονται, γίνονται λέξεις
Μου 'πες "θα μείνω", αλλά έφυγες κι εσύ
Καθημερινά σηκώνω βάρη, και δεν εννοώ στο γυμναστήριο
Το δωμάτιό μου κάνω καπνιστήριο
Έχω έναν άνθρωπο μες στη ζωή μου που 'ναι καταφύγιο
Ζωγραφίζω με τους στίχους, Πικάσσο
Πες μου, μωρό μου, τι θέλεις, να στ' αγοράσω
Στ' αρχίδια μου τα φράγκα, για 'σένα όλα θα τα κάψω
Καθημερινά ο ίδιος με ρίχνω στο κανναβάτσο
Οι μισοί μου φίλοι χασικλίδες
Οι άλλοι με τις μηχανές τους ξύνουνε τις πινακίδες
Άλλοι παίζουνε μπουκέτα στις κερκίδες
Κι άλλοι τρέχουν στη σεζόν για να γαμήσουν Ιταλίδες
Απ' όταν έφυγες μακριά, καπνίζω, πίνω, παίζω αμύθητα ποσά στα χαρτιά
Πες μου, ρε Brando, τι άλλο θέλουν από 'μένα πια
Να καταπιώ σπαθιά, για να με πάρουν τα μουνιά στα σοβαρά
Αναμάρτητος ουδείς, αυυτοκτονώ επί σκηνής, βρωμάει η ανάσα μου χασίς
Ποιοι στον πούτσο είστε εσείς
Είπες μακριά μου πως αντέχεις να ζεις
Αλλά νομίζω τα κομμάτια που σου 'γραψα νοσταλγείς
Δεν δένομαι σαν Οδυσσέας πλέον στο κατάρτι
Μάνα, ήθελες, θυμάμαι, να με δεις παραστάτη
Συγγνώμη που έχασα το γέλιο μου και πίνω πιο συχνά
Συναισθηματικά νεκρός από τις δεκατρείς του Μάρτη
Μωρό μου, πάμε όπου μας βγάλει, η Αθήνα μ' έχει κουράσει
Ακούμε τα ακυκλοφόρητά μου
Καβατζώνεις στάθμες στο σουτιέν σου, πίσω μας είναι οι μπάτσοι
Σε πήρε ο ύπνος στο ταξίδι, μοιάζεις με νύμφη που βγήκε από παραμύθι
Σου πήρα ένα δαχτυλίδι κι ακόμα το φοράς
Μα λάμπεις πιο πολύ εσύ, είσαι από μόνη σου στολίδι
Όσο ρίχνουμε στη θάλασσα βουτιές
Επάνω μας πέφτουν τα κύματα σαν εμμονές
Είμαστε πεσσιμιστές, μα σχεδιάζουμε στη παραλία
Πώς θα γίνουμε αύριο πρωταθλητές
Σε 'μένα πίστευαν όλοι οι προπονητές
"Πάρε τη μπάλα ρε μαλάκα, και καν' τους αυτά που ξες"
Κι εγώ τους έσκαγα ποδιές, τώρα δουλεύουμε φορώντας ποδιές
Τα μεροκάματά μου κάνω μουσικές
Στο δωμάτιο, οι τοίχοι βγάζουν κραυγές
Τώρα τους βάφω για να πάψουν οι φωνές
Όπω σου το 'χα υποσχεθεί, θα 'ρθουν καλύτερες ημέρες, μα δες
Δηλώνω ακόμα ένας από τους ξεπεσμένους ποιητές
Σ' αυτό το γραπτό δεν βάζω στοπ
Κι άμα τζογάρω το αμάξι μου, θα φύγω μ' οτοστόπ
Έχω ενέργεια στις μπάρες μου, γι' αυτό δεν τις αγγίζουνε
Φοβούνται μήπως πάθουνε ηλεκτροσόκ
Μα υπήρξε φυγή, τα δάκρυα πέφτουνε επάνω στο χαρτί
Μεταμορφώνονται, γίνονται λέξεις
Μου 'πες "θα μείνω", αλλά έφυγες κι εσύ
Καθημερινά σηκώνω βάρη, και δεν εννοώ στο γυμναστήριο
Το δωμάτιό μου κάνω καπνιστήριο
Έχω έναν άνθρωπο μες στη ζωή μου που 'ναι καταφύγιο
Ζωγραφίζω με τους στίχους, Πικάσσο
Πες μου, μωρό μου, τι θέλεις, να στ' αγοράσω
Στ' αρχίδια μου τα φράγκα, για 'σένα όλα θα τα κάψω
Καθημερινά ο ίδιος με ρίχνω στο κανναβάτσο
Οι μισοί μου φίλοι χασικλίδες
Οι άλλοι με τις μηχανές τους ξύνουνε τις πινακίδες
Άλλοι παίζουνε μπουκέτα στις κερκίδες
Κι άλλοι τρέχουν στη σεζόν για να γαμήσουν Ιταλίδες
Απ' όταν έφυγες μακριά, καπνίζω, πίνω, παίζω αμύθητα ποσά στα χαρτιά
Πες μου, ρε Brando, τι άλλο θέλουν από 'μένα πια
Να καταπιώ σπαθιά, για να με πάρουν τα μουνιά στα σοβαρά
Αναμάρτητος ουδείς, αυυτοκτονώ επί σκηνής, βρωμάει η ανάσα μου χασίς
Ποιοι στον πούτσο είστε εσείς
Είπες μακριά μου πως αντέχεις να ζεις
Αλλά νομίζω τα κομμάτια που σου 'γραψα νοσταλγείς
Δεν δένομαι σαν Οδυσσέας πλέον στο κατάρτι
Μάνα, ήθελες, θυμάμαι, να με δεις παραστάτη
Συγγνώμη που έχασα το γέλιο μου και πίνω πιο συχνά
Συναισθηματικά νεκρός από τις δεκατρείς του Μάρτη
Credits
Writer(s): Kwstas Sourbis Monsters
Lyrics powered by www.musixmatch.com
Link
© 2024 All rights reserved. Rockol.com S.r.l. Website image policy
Rockol
- Rockol only uses images and photos made available for promotional purposes (“for press use”) by record companies, artist managements and p.r. agencies.
- Said images are used to exert a right to report and a finality of the criticism, in a degraded mode compliant to copyright laws, and exclusively inclosed in our own informative content.
- Only non-exclusive images addressed to newspaper use and, in general, copyright-free are accepted.
- Live photos are published when licensed by photographers whose copyright is quoted.
- Rockol is available to pay the right holder a fair fee should a published image’s author be unknown at the time of publishing.
Feedback
Please immediately report the presence of images possibly not compliant with the above cases so as to quickly verify an improper use: where confirmed, we would immediately proceed to their removal.