Aimatires Skepseis

Πουλο οι κοινωτυπιες πως φτάσαμε εδώ το ενδιαφέρον ξεπερνά το σωστό δεν τρεμοπαιζει καν ένα οστό κάνω ένα στοπ
Μην μου ζαλιστείς θα ναι ένα σοκ μόνο αν με πιέσεις αντε να βγω με περιμένουν πάντες αργώ
Ακόμα σκέφτομαι εκεί ειν ο καθρέφτης με χέρι που τρέμει διατύπωσες λέξεις
Για τη δική μας τη σχέση έχεις μια πληγή πια βρέχει
Ειν η αιματηρή σου σκέψη που δεν έχω χωνέψει
Το μάτι σου φέγγει το δέρμα καταστρέφεις
Τι θα καταφέρεις
Μου το έστειλες έχει σκεύη το αίμα σου τρέχει
Ζωγραφιζες σκέψεις κι πένα βαμμένη απτό μπούτι σου το σκίτσο γράφει "που ήσουν";
Σαν να πήρα απουσία σαν να νιώθω για τον πουτσο Μαρία
σαν να θέλω να ακουω φασαρία
Σαν να θελω να πέσω σε βούρκο βαρύ kendrick u
Πρόσεχε που βαδίζεις

Ήταν εφιάλτης μόνο που δεν ξυπναγες
Σε χώρο που δεν φυσαγε φωνές παρείσακτες
Αγκαλιάζω τους απομειναντες οι φίλοι μου μου λειψανε
Οι αναμνήσεις μου σβήσανε τζούρες ανικανες να κλείσουν τις συραγγες των ματιών μου
Τ'αστερια λάμπουν στο παλτό μου περπατούσα στο δρόμο
Μόνη σκέψη λάκκος βαθαίνει σα γη σκαμμενη απτον πόνο
Ποιο το σωστό; ο ορισμός διαφορετικός εχω την μόνη μόνιμη νόσο είμαι μόνος πρόθυμος κόπρος χωρίς εκπτώσεις όταν ζητώ με τον πόσο
Γεμίζω τους φίλους με νόημα αν φύγουν θα κρατήσω το πρόσχημα
Να συνηθίσω την άδεια θέση σου τρώω τραπέζι ρωτάω τι παίζει και
Την πέφτω μόλις έξω πια φέγγει
Καψε και πέτα με σοποιο πλοίο δέσει
Αστην ψυχή μου να ταξιδέψει
Στον επιτάφιο μια ευχή για την σχέση
Δύναμη κι ας το γέλιο πικραινει
Κι απ την αιμορραγία σου ν'αντεξεις