Po co komu antydepresanty?

Używam Ivony, bo mam ciągłe obawy
Mam ubytki w umyśle, więc nie rozwiążę tej sprawy
Moim celem w życiu było zaistnieć w muzyce
Wiem już trochę czasu, że to nie wyjdzie w praktyce
Ostatnio miewam myśl o wydrapaniu mózgu
Czasem boję się, że umrę po pojawieniu się guzku
Zawsze znajdzie się ktoś lepszy ode mnie
Przyjaciele bez końca mają mnie w dupie
A moje wywody wydają się głupie
Moja psychika od podstawówki przechodzi kryzys
Moi ex zostawili mnie bez większego powodu
Moje kompleksy wciąż rosną na sile
Dziś niby wiem, że ich zdanie się nie liczy
Ale zostawili mnie na psychicznym dnie ci wszyscy debile
Zaczynam nowy rok jak zawsze z obawą
Czy jak zawsze będzie tylko gorzej i gorzej?
Jak tak dalej pójdzie, to rozpierdolę sobie łeb o ścianę
Rząd i tak ma mnie w dupie, ich nie interesują dane
Ciągle trwa walka o napoczęte życie
Czemu nikogo nie obchodzą ci, którzy już są na świecie?
Nie pójdę do psychologa w szkole, on chyba ma układy
Jedyne, w czym umie pomóc, to jak wypisać swoje wady
Swoją drogą, jak wypisać zalety, gdy się ich nie ma
A mózg podpowiada ciągle jak się zajebać
Wybrałam to technikum i wielce żałuję
Pewnie niejeden spadochroniarz teraz na mnie pluje
Rodzice zdecydowali za mnie, jak to mają w zwyczaju
Na szczęście uwolnię się od nich, jak spierdolę z kraju
Pozostaje mi bać się o swoją przyszłość
Ale co, gdy jedyne, na czym mi zależy, jest nieosiągalne
Dla niektórych to zwykłe pierdolenie, bo można wszystko
Tylko ja nie mam tych atutów i to nie jest tak banalne
Szukam pomocy jak ze świecą
A te lata dalej mi przed oczami lecą
Rodzice nie zapiszą mnie do psychologa
Pomoc w stylu motywacyjnego pierdolenia jest uboga
Mówisz, że to epizod, lecz ja w to nie wierzę
Zastanawiam się, czy te komplementy mówione są szczerze
Czy wy nie rozumiecie, że to ze mną jest problem?
Byłoby łatwiej, gdyby mnie nie było
Chciałabym, żeby chociaż szaro mi się żyło