Kathe Simera

Ο χρόνος ξεκινάει, το μπάσο εδώ βαράει
Στο ρυθμό έμεις μπαίνουμε, κι η ζωή όλο κυλάει
Δυνατά θα τους το πούμε, να πα'να γαμηθούνε
Στα γόνατα δε ζούμε, όσο κι αν το προσπαθούνε
Έλα πάμε αδερφέ μου, σε μια θεά να τα πιούμε
Εμείς να ξεχαστούμε, και στα ηχεία να ηχούνε
Αντιφασιστικά, κομμάτια δυνατά
Να τα βροντοφωνάζουμε, ν'ακουστούνε μακριά
Η εποχή αυτή που ζούμε, δε μας θέλει για πολλά
Εργάτες στην καλύτερη, να μη μιλήσω για σκλαβιά
Ας μην πω γι' ανθρωπιά, ψυχράθηκα αλλά
Απ'τα στήθια μου δε βγάζω, την καρδιά μου που χτυπά
Γιατί χτυπάει δυνατά, κι εγώ ο ίδιος παραμένω
Το ίδιο ανήσυχο παιδί, που ακόμα περιμένω
Το μέλλον το λαμπρό, που το τάξαν πριν καιρό
Brain drain μόνο ακούω, κι όλο το ίδιο σκηνικό
Ευρωπαίοι στη θεωρία, μα στην πράξη ούτε μία
Κι ουτέ μια ευκαιρία, σε σένα νεανία
Δυστυχώς η κοινωνία, τα χει δώσει τα ηνία
Τη σύγκρουση αυτή έχασε, κι εσύ κοιτάς με απορία
Απ'το δικό τους το σινάφι, μην περιμένεις κάποια μάχη
Αυτός που υπογράφει, μόνο στις πλάτες βάζει πάθη
Τα φορτωνόμαστε εμείς, κι από δώ και στο εξής
Θα πολεμάμε για το μέλλον, δε μας βαστάει πια κανείς
Μα μόνο το μυαλό, που το προσπαθούνε από καιρό
Να το ελέγξουν και δεν τους βγαίνει, κι όλο σπάζοντε γι' αυτό
Όσο ελεύθερο είν'αυτό, ελπίδα θα υπάρχει
Αίσιο τέλος αυτό θα χει, ο Nøkk στο υπογράφει

Κάθε σήμερα ξυπνάμε, μόνο κύριολεκτικά
Γιατί αντίθετα αν το πάρεις, κοιμόμαστε βαριά
Στάσιμοι εμείς μένουμε και δυσκολεύει η επιβίωση
Το άγχος είν' αρρώστια, και δεν υπάρχει αντιβίωση
Ξενος θα σαι στην Ελλάδα, κι ας εισαί ημεδαπός
Τα χέρια τα δικά σου, όλο σου κρύβουνε το φως
Ο δικός σου χθεσινός, σ'εμποδίζει εαυτός
Όποιος εθελοτυφλεί, διπλά είναι τυφλός

Η κούραση φανερή, και το άγχος κυριεύει
Μια σκέψη μακάρι να ταν, που το μυαλό όλο παιδεύει
Αυτό που όλο χωλαίνει, κι η καρδιά μου αναμένει
Να δει την κοινωνία, ενωμένη μονιασμένη
Μα πώς να ναι και αυτή, φαινέται αδύνατο γιατί
Όλο τρωγόμαστε μεταξύ μας, ποιος θα πρωτοφανεί
Για την ποιότητα ζωής, τα κεφάλια ολό μιλούν
Καταπληκτική την θεωρούν, μα σε ποιον κόσμο αυτοί ζουν
Και συ τι να πρωτοπιάσεις;, είναι πολλές οι διακυμάνσεις
Πάνω πάνε οι τιμές, και πιο πάνω οι εντάσεις
Οι μισθοί σταθεροί, και τεντωμένο το σχοινί
Στη ζωή προσπαθεί, να ισορροπήσει ένα παιδί
Με ρεπορτάζ αυτοί καλύπτουν και την αλήθεια αποκρύπτουν
Δηθεν εμάς υποστηρίζουν, μα οι πράξεις δε συμπίπτουν
Καταστολή στις πορείες, κι ολο ξυλό δίχως αιτίες
Την αλήθεια όταν λέμε, μας αποκαλούν ταραξίες
Τα ρίχνουνε στον πόλεμο, για την κατάσταση αυτή
Μα τα κέρδη τους μεγάλα, δεν τους νοιάζει η σφαγή
Γιατί στο βωμό τους κέρδους, εδώ όλα θυσιάζονται
Σου λέω αλήθεια αυτοί δε σκιάζονται, για το χρήμα μόνο νοιάζονται
Ζούμε στο κέντρο της Αθήνας, εδώ που βράζει ο πυρήνας
Αγωνιούμε για το πώς, και το αν θα βγει ο μήνας
Απλήρωτα ενοίκια, το ρεύμα στο Θεό
Κάθε μέρα πίσω απ'τη μάσκα, κάποιο στίχο μουρμουρώ
Καταφύγιο εγώ βρίσκω, σ'αυτό και ηρεμώ
Το λόγια ξεστομίζω, σ'ένα μικρόφωνο ανοιχτό
Κάποια αδέρφια από κάτω, με κοιτάν με υπερηφάνεια
Μα το ίδιο δε θα νιώσω, άμα μείνουν στην αδράνεια
Ξυπνήστε, γιατί μας κλέβουν τη ζωή
Τη αξία μας καθορίζει, ο αριθμός και το χαρτί

Κάθε μέρα, κάθε σήμερα, πολεμάμε να σωθεί
Κι όποιος μας κάνει τη στραβή, να πα να γαμηθεί
Κάθε σήμερα ξυπνάμε, μόνο κύριολεκτικά
Γιατί αντίθετα αν το πάρεις, κοιμόμαστε βαριά
Στάσιμοι εμείς μένουμε και δυσκολεύει η επιβίωση
Το άγχος είν' αρρώστια, και δεν υπάρχει αντιβίωση
Ξενος θα σαι στην Ελλάδα, κι ας εισαί ημεδαπός
Τα χέρια τα δικά σου, όλο σου κρύβουνε το φως
Ο δικός σου χθεσινός, σ'εμποδίζει εαυτός
Όποιος εθελοτυφλεί, διπλά είναι τυφλός