Fwnes

Τελευταία φορά που θυμάμαι να ακούω όλα τα όνειρα μου
Κοιμόμουν κι ήμουνα τόσο μικρός
Και όλα μαύρα θα ήταν κοντά μου
Τα μάτια μου τρέχαν για να προλάβουν το μέλλον να μη καταρρεύσει
Και γω ανάσα δεν έπαιρνα κάτι μη χάσω και πλάι μου πέσει

Ποτάμι οι φωνές
Το ρέμα με σέρνει
Είκοσι χρόνια
Που με παρασέρνει
Σκυλιά που φωνάζουν
Να ζήσω το μέλλον
Ομάδες αγνώστων
Δε ξέρουν τι θέλω
Δε ξέρουν ποιος είμαι
Δε ξέρουν που πάω
Δε ξέρω να ακούω
Μα ξέρω να γράφω
Το χθες αντικρίζω
Τα μέσα μου σκίζω
Ξαπλώνω με αλήθεια
Μετά την κοιμίζω
Και την νανουρίζω
Μετά την κοιμίζω
Και την νανουρίζω

Όλη τη ζωή μου ακούω φωνές
Μες τη σκιά μου τρομακτικές
Το μέσα μου έμεινε νηστικό
Ταΐζω τους άλλους κάθε μου όνειρο

Γυρνούσα με πληγές στα πόδια
Κοιτά πως πέρασαν τώρα τα χρόνια
Τόσα ανεκπλήρωτα όνειρα
Τόσες στιγμές μείναν μόνο στα λόγια
Ότι αρχίζω το αφήνω στη μέση
Κάθε χρόνο τα ίδια με πέρσι
Κοιτώ τη φιγούρα που κρύβεται πίσω απ τις λέξεις μες τον καθρέφτη
Και αναρωτιέμαι που είναι εκείνος που είχα πιστέψει ότι θα αντέξει
Που θα αποδείξει στον Χατζη πως κάπου υπάρχει για εκείνον μια θέση
Και αν είναι κρίμα που έκανα λάθη
Δε μετανιώνω για κάτι
Ίσως για ανθρώπους που πλήγωσα μα δε το άξιζαν
Και για αγάπη που φάνηκε σκάρτη
Τον εαυτό σου να τον προσεχείς
Γιατί στο τέλος αυτό μόνο μένει
Κι άσε το μέλλον
Ο χρόνος τρέχει
Τι θα προκύψει
Κανείς δε ξέρει

Όλη τη ζωή μου ακούω φωνές
Μες τη σκιά μου τρομακτικές
Το μέσα μου έμεινε νηστικό
Ταΐζω τους άλλους κάθε μου όνειρο



Credits
Writer(s): Giannis Giannarakis
Lyrics powered by www.musixmatch.com

Link