Frekans No. III Muamma

buyur et kapina kul köle olsakta
bin laf işitsek şayet işiğindan virayet
ererler gün yüzünde gece düşünde
can- im seni seçtiyse ak tenindendir

düzeni bozuksa mevsimlerin
yillarin aylarina karişsada makamlarin
bulduğumda seni sen beni arardin
lakin şafağin renklerinde ben sen vardim

nüfuz et tenime hücreler karişsin
âşkin ilmini âşiktan işittim
ki henüz görmedim onu
yalniz bilirim evvelden var olduğunu
gözüm kapali kapilar ardina kadar açik
mavinin sirri dünyanin hallerinde sakli

bir giz bilir âşiğin destanini
ne yazsa suçlu ne söylese demlenir
kalbi bin dönüş içinde âhlanir
varliği yokluğu ruhundan bilmeyene

ne azaplar var ki fedalar içinde
ağitlar yakilsada bu gece ben seninle meşkteyim
aşiğinin maşuğu niyetine sirrin gizi muammasi senin adini bilene
isimsiz
insanlar ne anlar ne bilge insan anlar ne

yankilanir göğsümün ortasinda sesin
sen beni duyda bil diye
kapilarin geçitlerinde kurulduysa köprünün azatlari
ben senin sesini takip ettim âh nedir dedim diye
vurulduysan nefsime sazindaki yillarin esirine
yandiysam yüzyillarin aşiklarin dertlerine
suretinde her biçimden yaşlar gördüğünde yüzünde
aynada her halimden yaşlar kalbime süzüldüğünde

dedim ki: dost nasil olunur?
dedin ki: düşman ağiza laf olur, lafini söz eder peşine dağ olur.
dedim ki: kimdir senin dostun?
dedin ki: âşik olan hakikati mesken edinir sözüne,
maşuğu sirrina eş olur âşiğiyla dünyaya döndüğünde,
birliğin sesine gel, sesin uzağinda bilinen yakindan görünende.
muamma soruldu. söylendi bildiğim bilmediğimle.